Αρχίζει με το Σ Αγαπώ

Τί θυμάμαι από κείνη τη μέρα;
Να σου δίνω ένα βάζο μέλι μαζί με κλεφτές ματιές
Εσύ, νευρική, να χαμηλώνεις το βλέμμα
Να χανόμαστε με κάποια τυπική πρόφαση μέσα στο πλήθος
Το πλήθος το σιγοψυθιριστό
Εκστασιακά βουρκωμένο ψιθυρίζει
Κι όσο πλησιάζει, βουβαίνεται
Κρατάμε μικρά βιβλιαράκια, σφιχτά, τρυφερά, φοβισμένα
Αχνοφαίνεται στο βάθος
Επίπονα χαμογελαστός,
ατόφια δαγκώνοντας τον πόνο
Σε ξέχασα μόλις τον είδα
Έδωσα το ένα από τα τρία να υπογράψει, ντράπηκα
Σαν ήρθε η σειρά μου
Δεν βρήκα λόγια
Χαμογέλασε
Δάγκωμα σε χείλη και ψυχή
Το βλέμμα του
Έξω, ξέσπασα σε κλάματα
Ήξερα
Αντίο ποιητή
Αντίο φίλε
Τραγουδώ απόψε
Ζεις
Γιατί η κάθε μέρα
Αρχίζει με το Σ Αγαπώ

Για τον Θάνο Ανεστόπουλο 3/2/1967 - 3/9/2016

Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper