Τους περασμένους έρωτες ξεχνάμε με το χρόνο,
κι όταν πικρόγλυκη η θύμηση κάποιας ανάσας,
κάποιας αρμύρας
στο κορμί που ξεθύμανε μαζί με την ανάμνηση
το νου μας συνεπαίρνει,
μιά μαγική θυμόμαστε στιγμή,
που άσκεφτα θαρρούσαμε
πως ήτανε γραφτό
ακίνητη
στο «για πάντα» μας να μένει.
Ο χρόνος σβήνει τις ζωές μας
σαν τον αέρα της ερήμου
τα χνάρια στην άμμο
παγώνει τις ανάσες
σαν τα νερά του καταρράκτη
παγώνει τις ανάσες
σαν τα νερά του καταρράκτη
το χειμώνα στα βουνά
κι αδιαφορεί γι αγάπες, κάψες, έρωτες.
Μας περιγελά στο βάθος η βεβαιότητα
ενός πεταμένου στη γωνία
«για πάντα».
Πάντα θα μας περιγελά
για το στόμφο
τα δάκρυα
τα όνειρα
ερώτων που αυτοκτόνησαν από πλήξη
μην αντέχοντας να στοιχειώσουν
μην αντέχοντας να γίνουν προσκύνημα
επέτειοι
συνήθεια.
Προτίμησαν να πηδήξουν στο κενό
προτίμησαν ν’ αρπάξουν τη τρέλα από τα μαλλιά
σε ένα τελευταίο χορό
πριν χαθούν στη σιωπή.
Ή προτίμησαν να γίνουν πρόσκαιρη καύλα
για λίγο,
όσο κρατάει το αντίτιμο του πληρωμένου έρωτα.
Όσο για τους καταραμένους;
Ακούστε μια ιστορία παλιά:
Ήταν τον προ προ περασμένο αιώνα πριν πάρα πολλά χρόνια,
νομίζω στο Πορτ Ω Πρενς,
ήμουν μούτσος 15 χρονών σε ένα γαλλιόνι,
όταν πήδηξα μια μουλάτα που μου άρεσε για μισό peso de ocho,
λεφτά πολλά της εποχής,
για μια καύλα φτηνή,
πόσο ακριβά διάολε πλήρωσα!
Ήταν η πρώτη μου αυτή και
ήθελα ξεκάθαρος ως προς αυτό να είμαι,
να κρατήσω τον έρωτα αγνό κι ανεκπλήρωτο
να ζει μόνο μέσα μου φυλακισμένος.
Πόσο γελάστηκα ο δυστυχής!
Αυτός με δίκασε αιώνια να ζω σε μια κατάρα
διώκτης μου έγινε
ζοφερό φάντασμα
να μ εκδικηθεί
κι αδιαφορεί γι αγάπες, κάψες, έρωτες.
Μας περιγελά στο βάθος η βεβαιότητα
ενός πεταμένου στη γωνία
«για πάντα».
Πάντα θα μας περιγελά
για το στόμφο
τα δάκρυα
τα όνειρα
ερώτων που αυτοκτόνησαν από πλήξη
μην αντέχοντας να στοιχειώσουν
μην αντέχοντας να γίνουν προσκύνημα
επέτειοι
συνήθεια.
Προτίμησαν να πηδήξουν στο κενό
προτίμησαν ν’ αρπάξουν τη τρέλα από τα μαλλιά
σε ένα τελευταίο χορό
πριν χαθούν στη σιωπή.
Ή προτίμησαν να γίνουν πρόσκαιρη καύλα
για λίγο,
όσο κρατάει το αντίτιμο του πληρωμένου έρωτα.
Όσο για τους καταραμένους;
Ακούστε μια ιστορία παλιά:
Ήταν τον προ προ περασμένο αιώνα πριν πάρα πολλά χρόνια,
νομίζω στο Πορτ Ω Πρενς,
ήμουν μούτσος 15 χρονών σε ένα γαλλιόνι,
όταν πήδηξα μια μουλάτα που μου άρεσε για μισό peso de ocho,
λεφτά πολλά της εποχής,
για μια καύλα φτηνή,
πόσο ακριβά διάολε πλήρωσα!
Ήταν η πρώτη μου αυτή και
ήθελα ξεκάθαρος ως προς αυτό να είμαι,
να κρατήσω τον έρωτα αγνό κι ανεκπλήρωτο
να ζει μόνο μέσα μου φυλακισμένος.
Πόσο γελάστηκα ο δυστυχής!
Αυτός με δίκασε αιώνια να ζω σε μια κατάρα
διώκτης μου έγινε
ζοφερό φάντασμα
να μ εκδικηθεί
για το άλλο μισό peso de ocho,
αυτό, που αρνήθηκα να δώσω.
αυτό, που αρνήθηκα να δώσω.
Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper
____________________________________
Σημ. peso de ocho: The Spanish dollar, also known as the piece of eight or the peso, is a silver coin of approximately 38 mm diameter worth eight Spanish reales. It was minted in the Spanish Empire following a monetary reform in 1497. Wikipedia
Γράφτηκε Νοέμβριο του ‘17, 2017 νομίζω, αναφέρεται όμως στο 1749.
Ο πίνακας είναι του John Lewis Krimmel
____________________________________
Σημ. peso de ocho: The Spanish dollar, also known as the piece of eight or the peso, is a silver coin of approximately 38 mm diameter worth eight Spanish reales. It was minted in the Spanish Empire following a monetary reform in 1497. Wikipedia
Γράφτηκε Νοέμβριο του ‘17, 2017 νομίζω, αναφέρεται όμως στο 1749.
Ο πίνακας είναι του John Lewis Krimmel
0 Kommentare:
Δημοσίευση σχολίου