Γλιστράει ο Μάης αθόρυβα
στα χνάρια του Απρίλη
κι εκείνης η καρδούλα της
μαραίνεται στο δείλι.

Γέρνει απαλά και ακουμπά
στης θάλασσας την άκρη
ο ήλιος που βασίλεψε
την πότισε με δάκρυ.

Μη και της φέρει καρτερεί
φιλί καιρό χαμένο
μα κείνος δεν εφάνηκε
'χάθει σε τόπο ξένο.

Άλλη αγάπη πλάνεψε
γλυκοφιλά άλλα μάτια
τον έρωτα τους έκαμε
στον άνεμο κομμάτια.

Γέρνει απαλά και ακουμπά
στης θάλασσας την άκρη
ο ήλιος που βασίλεψε
την πότισε με δάκρυ.

Έτσι κι αυτή μοιρολογά
το ίδιο μοιρολόι
ισοκρατούν το θρήνο της
οι δείκτες στο ρολόι.

Μα σαν περάσει η νυχτιά
φοράει τα καλά της
νίβεται και χτενίζεται
και ειν όλα δικα της.

Γέρνει απαλά και ακουμπά
στης θάλασσας την άκρη
ο ήλιος που βασίλεψε
την πότισε με δάκρυ.

Ελπίδες πόθοι και καημοί
το γέλιο και το δάκρυ
Να πνίξει την αγάπη της
κει στου γιαλού την άκρη.



Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper