Η συλλογική θλίψη των ημερών αυτών από μεγάλη μερίδα ανθρώπων, να ξέρετε ότι αντανακλάται και σε όσους δεν πιστεύουν.
Είναι περισσότερο μία περίεργη ασαφής αλλά ταυτόχρονα έντονη αίσθηση, που οι άνθρωποι με αυξημένη ενσυναίσθηση, την νιώθουν.
Όπως νιώθουν πολλά πράγματα για τα οποία δεν είναι εύκολο να μιλήσουν ανοιχτά.
Έχει να κάνει θεωρώ, με κάποια διαφορετική αντίληψη σε αυτούς, του περιβάλλοντος, του κόσμου και των ανθρώπων. Ίσως διαφορετική χημεία του εγκεφάλου, διαφορετικές συνάψεις και νευρωνικά δίκτυα. Ας το ονομάσουμε μη καταγεγραμμένη και αποδεδειγμένη ακόμα, εξωαισθητήρια αντίληψη, ή κάτι τέτοιο.
Δεν ξέρω. Συμβαίνει όμως.
Ίσως και να φταίει όλος ο φόβος και το θανατικό που σε γενναίες μερίδες καθημερινά μπουκωνόμαστε.
Μπορεί να είναι κι έτσι.
Ανέκαθεν υπήρξαν, υπάρχουν και ελπίζω ότι θα υπάρξουν Άνθρωποι που θυσιάστηκαν για τους άλλους, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει ανάσταση, γνωρίζοντας πως δεν θα δούνε ποτέ τις επιδοκιμασίες και τις εκδηλώσεις θαυμασμού κι ευγνωμοσύνης για την ύστατη πράξη τους.
Άνθρωποι που θυσιάστηκαν όχι εκ του ασφαλούς ή με την προσδοκία ενός παραδείσου, αλλά από αγάπη για τους άλλους και αγάπη για μιά καλύτερη κοινωνία και κόσμο.
Αυτοί είναι οι «άγιοι» μου, όχι με την θρησκευτική έννοια όμως, αλλά, ως παραδείγματα προς μίμηση.
Την Μ. Εβδομάδα, οι περισσότεροι χριστιανοί (όχι όλοι), θρηνούν για τον παροδικό και εθελούσιο θάνατο του Χριστού-Θεανθρώπου τους, μεταθέτοντας τη μέρα αυτή όλη την συντριβή και την θλίψη που δεν αισθάνονται όλο τον υπόλοιπο χρόνο, για τις εξίσου άδικες σφαγές που συμβαίνουν κάθε μέρα, σε κάθε γωνιά της Γης, από τις απαρχές της ύπαρξης του είδους μας.
Εκατομμύρια δε από τους άδικους θανάτους ανά τους αιώνες, οφείλονται σε θρησκευτικούς πολέμους στο όνομα του θεού και της μισαλλοδοξίας και μισανθρωπίας που γεννά το δόγμα. Φυσικά αυτό δεν αφορά όσους και όσες συνειδητά κάνουν πράξη καθημερινά τα λόγια του Χριστού, στο πνεύμα και το ύφος που ειπώθηκαν και που καμία σχέση δεν έχουν ούτε με τους "εκπροσώπους", ούτε με την εταιρεία που ιδρύθηκε στο όνομα του. Τους ανθρώπους αυτούς, τους σέβομαι.
Η διαφορά μεταξύ του «θανάτου» του Χριστού με των υπολοίπων θανάτων, είναι ότι κάνεις τους δεν «αναστήθηκε» μετά το ΠΣΚ.
Η Δευτέρα τους βρήκε το ίδιο νεκρούς.


Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper