Το δάσος δεν είναι ποτέ σιωπηλό, ακόμα και σε πλήρη άπνοια του ανέμου.
Έχει ήχους που μόνο το πολύ εξασκημένο αυτί του ανθρώπου μπορεί να ακούσει.
Το κουκουνάρι που με κρότο ανοίγει στη κάψα του καλοκαιριάτικου μεσημεριού.
Τον τριγμό του κλαδιού που λυγίζει από το χιόνι το χειμώνα.
Το φίδι που σέρνεται στα χόρτα.
Τις δροσοσταλίδες πάχνης που πέφτουν από τα φύλλα την αυγή.
Το σύρσιμο των αγριμιών στους θάμνους.
Πάντα κάτι καινούργιο έχει να σου πει.
Αν το αυτί σου έμαθε να ακούει.
Οι άνθρωποι πάλι, σπανίως έχουν κάτι να πουν.
Όσο κι αν προσπαθείς να τους ακούσεις.

Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper