μια κίνηση ανεπαίσθητη

 

Ξύπνησα νωρίς
να δω τον ήλιο
με τα μάτια
που μου χάρισες
χωρίς να πεις λέξη,
μόνο,
με μιά κίνηση
ανεπαίσθητη,
κοινή σε όλους
ξεχωριστή για μένα.
Τότε ο αέρας
πήρε μαζί του τα σύννεφα.
Ίσως σκοτίσουν άλλου το νου,
ίσως σκορπίσουν.
Μα εδώ έχει λιακάδα
και βάφει το βλέμμα μου
με χίλια χρώματα
κι ειρηνεύει
η καρδιά
από τη καταιγίδα,
που αυτή η ίδια προκάλεσε,
σαν άφησε στο σκοτισμένο νου
τη θέση της,
λιποψυχώντας.

Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper