Quod Me Nutrit, Me Destruit

 

Ήταν άνοιξη στην Πομπηία,
αμέριμνη κι ανθοφορούσα.
Οι κατεργάρηδες ερέτες
έλαμναν βογκώντας,
σφυρίζοντας όργωνε ο βούρδουλας
τις ιδρωμένες πλάτες.
Κάτοικοι αμέριμνοι γλεντοκοπούσαν.
Βουβοί κι οι σκλάβοι υπηρετούσαν.
Αρένα, θέατρα, συμπόσια.
Από οργασμό σε οργασμό
μικρά ηφαίστεια αυτοί.
Από σιωπηλή οργή σε οδυνηρή απελπισία
οι άλλοι.
Στον οργασμό του ηφαιστείου 

χάθηκαν
αμέριμνοι γλεντοκόποι,
δεσμώτες,
ερέτες,
σκλάβοι.
Ήταν άνοιξη στην Πομπηία,
αμέριμνη κι ανθοφορούσα.
Οι κατεργάρηδες ερέτες
έλαμναν βογκώντας,
σφυρίζοντας όργωνε ο βούρδουλας
τις ιδρωμένες πλάτες.
Κάτοικοι αμέριμνοι γλεντοκοπούσαν.
Βουβοί κι οι σκλάβοι υπηρετούσαν.
Αρένα, θέατρα, συμπόσια.
Από οργασμό σε οργασμό
μικρά ηφαίστεια αυτοί.
Από σιωπηλή οργή σε οδυνηρή απελπισία 

οι άλλοι.
Ήρθε ο Αύγουστος.
Στον οργασμό του ηφαιστείου 

χάθηκαν
αμέριμνοι γλεντοκόποι,
δεσμώτες,
ερέτες,
σκλάβοι.
Quod Me Nutrit, Me Destruit


Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper