debris

Δύο είναι οι μεγαλύτερες επιτυχίες του διαβόλου. 

Να πείσει τους μισούς ότι υπάρχει και τους άλλους μισούς ότι δεν υπάρχει. 

Κάτι σαν την κυβέρνηση δηλαδή ή τον δικομματισμό.


Όταν χρειαστεί να περπατήσεις στο δάσος με απόλυτο σκοτάδι, 

κλείσε τα μάτια και εμπιστεύσου τις υπόλοιπες αισθήσεις σου και το ένστικτο.

Το πιθανότερο είναι να φας τα μούτρα σου και δεν θα φταίει ούτε το σκοτάδι, 

ούτε οι υπόλοιπες αισθήσεις σου, ούτε το ένστικτο, ούτε φυσικά το δάσος.

Θα φταις εσύ μαλάκα που πήγες στο δάσος νυχτιάτικα, χωρίς φακό.


Οι ιστορίες των ανθρώπων έχουν δύο τουλάχιστον εκδοχές, 

σαν την αποτύπωση των φωτογραφιών στα παλιά αναλογικά φιλμ.
Το αρνητικό και το θετικό.
Εξαρτάται πάντα το τί βλέπεις, γιατί και από ποιόν.
Πάντα να προσέχεις τα κενά, 

τις μικρές αδιόρατες ασυμφωνίες στις εικόνες και τις ιστορίες.
Εκεί κρύβεται η πραγματική εικόνα.


Πιστεύω και ελπίζω στις καλές προθέσεις και στους ανθρώπους.
Κάνουν πάντα ό,τι καλύτερο μπορούν για το χειρότερο αποτέλεσμα.

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια,
μεγάλη καμπούρα και κοιλιά,
ζώο που τρώγεται αφειδώς από άλλα ζώα,
σερβίρεται ζεστό, με ευχάριστη γεύση στην αρχή,
προκαλεί δυσπεψία μόνιμη όμως.
Σε αυτόν που το σερβίρει κυρίως.

Τον δρόμο μας άλλες φορές τον διαλέγουμε, άλλες μας διαλέγει αυτός.
Το πώς, με ποιούς και γιατί, θα πορευτούμε όμως, το διαλέγουμε εμείς και μόνο.

Μανόλης Κωνσταντάκης  Tid Tripper