Κίτρινη σκόνη, τα μάτια βουρκώνει
Φυσάει αέρα δυνατό
Κίτρινη μέρα, να φύγω θέλω,
από δω.

Τα νύχια ματώνουν,
η ανάσα μπουκώνει
Το ξέρω πως μόνος δεν είμαι
σε όλο αυτό.

Τα νύχια ματώνουν,
τη σάρκα οργώνουν
Σα πίθηκας ξιέμαι,
στο δειλινό.

Κίτρινη μέρα,
η άνοιξη φέρνει
Τα καταφέρνει
να σιχτιρνώ.

Ο κόσμος όλος
Μιά αλλεργία
Δεν έχει αργία
Ούτε σωσμό. (δις)


Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper