ατομικό και συλλογικό.
Δεν είναι παρά η ηχώ μας στο Χρόνο,
που επιστρέφει ενισχυμένη.
Δεν είναι παρά οι όποιες πράξεις και οι αποφάσεις μας
που γίνονται τα φίδια
τα οποία δαγκώνουν τις σάρκες και την ψυχή,
ή τα λουλούδια που ηδονικά και ευεργετικά,
χαϊδεύουν τις αισθήσεις μας.
Μην προσπαθείτε να δώσετε ερμηνείες.
Απλώς συμβαίνει.
Άτεγκτη ή ευεργετική η ηχώ αυτή,
απαντά στη φωνή,
τη σκέψη και τη πράξη μας,
με την ίδια τη δική μας φωνή.
Κάποιοι το ονομάζουν
κόλαση
ή
παράδεισο.
Αν υπάρχει,
από εδώ αρχίζει.
Όπως κι αν το πείτε,
αυτό αδιαφορεί.
Απλώς υπάρχει.
Όσο υπάρχουμε κι εμείς.
Χάνεται μαζί μας.
Ή μπορεί και όχι.
Θα το ανακαλύψει ο καθένας αυτό για τον εαυτό του,
αργά ή γρήγορα.
Ας κοιταχτεί σε έναν καθρέφτη για αρχή.
Είναι αρκετό.
Θα καταλάβει
Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper
0 Kommentare:
Δημοσίευση σχολίου