Έτσι λατρέψαμε τον Έρωτα

 

Τα πιο όμορφα ψέματα,
τα κατασκεύασα για μένα,
πρωτίστως.
Μέσα σ' αυτά πλέω,
φιλάω τον αφρό των κυμάτων,
βυθίζομαι και πιάνω πάτο.
Η επικαιρότητα δε με τρομάζει πια,
ανούσια είναι όλα,
μικρά,
μίζερα,
επαναλαμβανόμενα,
σαν διαδρομή εκκρεμούς,
να ασχοληθώ λέω με ότι έχει αξία.
Μόνο ο έρωτας απομένει,
ακόμα κι ο χωρίς απόκριση,
ακόμα κι αν σου στρέφει τη πλάτη,
ναι, ακόμα κι αυτός έχει αξία.
Τα βήματα κι οι ζωές δυο ανθρώπων,
με ένα ανεξήγητο τρόπο,
μυστηριακό,
συναντιούνται σ' ένα βλέμμα,
τη μια εκείνη στιγμή,
που γίνεται το δικό τους
"για πάντα",
ένα λαμπρό διάττων άστρο
που καίγεται στη διαδρομή
από κορμί σε κορμί.
Έτσι λατρέψαμε τον Έρωτα.
Η καύλα μας,
είναι κι αυτή πια δυσεύρετη
σαν την επανάσταση,
την σκέπασαν τα πρέπει,
τα καθημερινά.
Μας απομένει μια ανάμνηση
χαμόγελου άνοστου
Μαράθηκε
χάθηκε απ' τα μάτια κι έγινε θρήνος.
-Μα θέλει καρδιά να θρηνήσεις κι απόφαση.
Ο καθένας θρηνεί με τον τρόπο που είναι πιότερα ταιριαστός,
πιστεύω πως στη περίσταση
ταιριάζουν οι στίχοι,
κάτι τουλάχιστον όμορφο να μείνει.
Όσα κι αν σου πω όμορφα πράγματα,
θα σε πληγώνουν πάντα αυτά που δεν έκανα,
θα με πληγώνει πάντα
ο λάθος χρόνος,
θα πληγωνόμαστε εμείς,
οι λάθος άνθρωποι,
ενός ακόμα κοσμικού καπρίτσιου.
Αποφάσισα να μαραζώσω με στυλ,
να εξαϋλωθώ αξιοπρεπώς,
μέχρι που να μείνει από μένα
μόνο ένας ψίθυρος
να τον ακούς
σε κάθε χτύπο της καρδιάς σου
μόνο εσύ,
να σου χαϊδεύει τα μαλλιά
να, κάτι σαν τότε,
που πρώτη φορά σου είπα
«σ' αγαπώ».

Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper