αθάνατοι, θνητοί

Παιδιά των άστρων είμαστε

κι ό,τι κι όπως κι αν μας πληγώνει, 

δεν παύει να γίνεται μέρος μας, 

κομμάτι μας.
Πορεύεται μαζί μας στο Χρόνο.
Έτσι, αγαπάμε τις πληγές μας, 

γιατί δεν ξεχνάμε τα χρώματα, 

τα αρώματα, 

τους ήχους, 

τη γεύση, 

τη σάρκα, 

που έπλασαν το μέσα μας άστρο.
Εκπεσόντες 

αθάνατοι, θνητοί.

Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper