Η ιστορία αυτή, που ξεκίνησε ως παιδικό παραμύθι το 2013 τέτοιες μέρες. ήταν κυρίως για τον πεντάχρονο γιο μου που μόλις είχε ξεκινήσει το δημοτικό και τα είχε βρει μπαστούνια. Επίσης ήταν και το πρώτο τέτοιο κείμενο που έγραψα ποτέ. Εκείνη την εποχή μεσουρανούσε η κρίση και αποφάσισα να το διαθέσω δωρεάν απαγορεύοντας την οποιαδήποτε εμπορική εκμετάλλευση, για τους γονείς που δεν μπορούσαν να αγοράσουν κάποιο παραμύθι στα παιδιά τους. Και γιατί είχα και κάποια πράγματα να πω. Κρίση χειρότερη σε όλα τα επίπεδα περνάμε και τώρα. Και πιο ευάλωτα είναι τα παιδιά μας. Σε αυτά οφείλουμε με αγάπη να σταθούμε και τώρα και πάντοτε, με κάθε τρόπο και μέσον δίπλα τους. Γιατί καλές οι διαμαρτυρίες για τη κατάσταση κλπ χρειάζονται όμως και πράξεις. Τα παιδιά τραβάνε ζόρια που θα φανούν δυστυχώς στα ερχόμενα χρόνια.
Ας φροντίσουμε λοιπόν οι επιπτώσεις να είναι όσο το δυνατόν λιγότερες, αφού δεν μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση. Ίσως μια μέρα το κάνουν εκείνα. Ας φροντίσουμε λοιπόν αυτό τουλάχιστον.
Ένας τρόπος που βρήκα, είναι η ιστορία του Τάλοκ. Κι όσα αυτός λέει.
Νομίζετε πως τα πράγματα είναι όπως ακριβώς φαίνονται;
Νομίζετε!
Καμιά φορά κάποιος καταφέρνει να ξεφύγει από το ρόλο που άλλοι διάλεξαν γι’ αυτόν.
Καταφέρνει να κάνει τη ζωή του όπως θέλει εκείνος κι όχι όπως του λένε τα «πρέπει» των άλλων.
Συνήθως είναι κάποιος ή κάποια που δε φοβάται να ονειρεύεται, αντίθετα από τους πιο πολλούς που αντί για όνειρα έχουν εφιάλτες, δηλαδή άσχημα ή τρομακτικά όνειρα, που όμως δεν προσπαθούν καν να διώξουν γιατί έχουν πια συνηθίσει να ζουν μ’ αυτά.
Όποιος, λοιπόν, δε φοβάται να ονειρεύεται, συνήθως ζει το δικό του θαύμα στο ταξίδι της ζωής.
Γιατί το ταξίδι είναι η ίδια η ζωή.
Τέτοιοι τύποι ανοίγουν τους δικούς τους δρόμους, χωρίς να φοβούνται τα εμπόδια και χωρίς να συμβιβάζονται, δηλαδή να δέχονται πράγματα που δεν τους αρέσουν και που δεν τα θεωρούν σωστά.
Γίνονται φωτεινά σημαδάκια μέσα στο γκρίζο χρώμα της καθημερινής ζωής, που κυλάει με τον ίδιο πάντα τρόπο.
Κι αυτή η αγάπη τους για τη ζωή είναι ο χάρτης, για να εξερευνούν τον κόσμο.
Γιατί έτσι είναι πλασμένοι.
Συνήθως μετά τους ακολουθούν κι άλλοι κι έτσι προχωράει το πράγμα. Και η ζωή συνεχίζεται, ένα τόσο δα καλύτερη.
Τέτοιος τύπος είναι κι ο Τάλοκ…
Η ιστορία του Τάλοκ πέρασε στο χαρτί με δύσκολο και ταραχώδη τρόπο, ανάμεσα σε
τηλεφωνήματα και κρατήσεις γηπέδων και με μεγάλες διακοπές και διαλείμματα. Αυτό που βοήθησε, ευτυχώς, ήταν η αγάπη και η θέρμη του ίδιου του Τάλοκ, όπως καθρεφτιζόταν στα μάτια των παιδιών μου.
Ίσως κάποιοι θεωρήσουν πως είναι μια απλοϊκή ιστορία, αλλά όπου θίγονται ευαίσθητα θέματα, όχι κατάλληλα για παιδιά, και που αρκετούς ενήλικες σίγουρα θα τους ενοχλούσαν.
Η ιστορία του Τάλοκ δεν απευθύνεται σ’ αυτούς.
Απευθύνεται σε παιδιά που οι γονείς τους οραματίζονται μια καλύτερη κοινωνία, ελεύθερη από προκαταλήψεις, αγκυλώσεις και αυταρχισμούς.
Μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να συνυπάρχουν και να δημιουργούν, να χαίρονται και να προσφέρουν δίκαια, ο καθένας με τις δυνάμεις του, και να απολαμβάνουν ανάλογα με τις ανάγκες τους. Μια κοινωνία ανθρώπων σκεπτόμενων, που η συσσώρευση πλούτου και «δύναμης» δε θα είναι αυτοσκοπός, ούτε θα έχει καν αξία στους κώδικές της, αντίθετα οι άνθρωποι θα ζητούν ίσες ευκαιρίες για όλους ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, φυλής, θρησκείας.
Μια κοινωνία που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την ανεκτικότητα, με ανθρώπους που θα στοχεύουν προς την προσωπική τους βελτίωση, ώστε μέσα από τέτοιες διαδικασίες να καλυτερεύει τελικά και ο κόσμος.
Μια κοινωνία χωρίς βία.
Η ιστορία του Τάλοκ απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν όνειρα, που τολμούν να προσπαθήσουν γι’ αυτά και που θέλουν και τα παιδιά τους να έχουν επίσης τα δικά τους όνειρα.
Είναι μια ιστορία για την αγάπη, την αποδοχή, τη διαφορετικότητα, τις προσδοκίες, την αλληλεγγύη και τη γνώση.
Αυτά προσπαθεί να πει ο Τάλοκ, αυτά προσπαθώ να πω κι εγώ στα παιδιά μου, που ήταν αιτία και αφορμή για να περάσει στο χαρτί η ιστορία αυτή.
Στην συνέχεια και μέσα στην κρίση που τότε είχε ήδη προκαλέσει οδυνηρό σοκ, σκεφτήκαμε με την γυναίκα μου η οποία έχει κάνει την εικονογράφηση, να το διαθέσουμε ελεύθερα σε οποιονδήποτε θέλει να το κατεβάσει σε αρχείο pdf και να το τυπώσει για να το κάνει δώρο σε κάποιο παιδάκι.
Η ιστορία του Τάλοκ δεν θα ήταν δυνατόν να έχει αυτή την μορφή εάν η φίλη Κατερίνα Δήμα δεν αναλάμβανε φυσικά αφιλοκερδώς την επιμέλεια και τις διορθώσεις του κειμένου. Στην Κατερίνα απευθύνθηκα χωρίς να την ξέρω τότε παρά μόνο ως φίλη στα social media.Ήξερα πως είναι καταξιωμένη στιχουργός, ποιήτρια, επιμελήτρια εκδόσεων και συγγραφέας μεταξύ άλλων, μα πάνω από όλα ένιωθα την ανθρωπιά της. Εκείνη δέχτηκε πρόθυμα και με ανέχτηκε στα πάμπολλα λάθη μου. Την ευχαριστώ θερμά και γι’ αυτό. Ο Τάλοκ είναι και δικός της.
Απαγορεύουμε (αν και είμαι αλλεργικός στις απαγορεύσεις, εδώ το έκρινα αναγκαίο) μόνο την πώληση και την εμπορική εκμετάλλευση, εκτός και αν αυτή έχει να κάνει με αλληλεγγύη σε κάποιους ανθρώπους αποδεδειγμένα.
Το παραμύθι προσφέρεται και για θεατρικό κι όπως έμαθα κάποιο νηπιαγωγείο ήδη το ανέβασε πριν λίγα χρόνια. Θα προτιμούσα το παραμύθι να ήταν ανώνυμο ή με ψευδώνυμο, ο λόγος που έβαλα το όνομα μου και κάποιες νομικές απαγορεύσεις ήταν και είναι το να διαφυλάξω πως δεν θα γίνει εμπορευματοποίηση και οικονομική εκμετάλλευση. Γράφτηκε από αγάπη, προσφέρεται από αγάπη ως έμπρακτη αλληλεγγύη. Αυτό μπορώ, αυτό κάνω. Μπορείτε να κατεβάζετε ελεύθερα το κείμενο στο οποίο έγινε προσπάθεια να αποκτήσει μορφή βιβλίου και να το τυπώνετε για να το χαρίζετε. Γιατί όπως λέει ο ίδιος ο Τάλοκ:
«-Στην αλληλεγγύη οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλον χωρίς ο ένας να έχει περισσότερα από τον άλλον, αλλά κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον ίσια στα μάτια. Δεν κοιτάζει δηλαδή ο δυνατός τον αδύναμο από ψηλά, σα να είναι πιο σπουδαίος, αλλά δίνουν το χέρι ο ένας στον άλλο και μοιράζονται αυτό που έχει ο καθένας, και που μπορεί να λείπει απ’ τον άλλον.»
Προσοχή λοιπόν!
Αν βρίσκετε κάποιες από τις παραπάνω σκέψεις και έννοιες ενοχλητικές, θα ήταν καλύτερα να μη συνεχίσετε το διάβασμα.
Θα χάσετε το χρόνο σας.
Οι υπόλοιποι, εύχομαι να απολαύστε την ιστορία.
Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper
Το παραμύθι μπορείτε να το κατεβάσετε και να το εκτυπώσετε:
Νομίζετε!
Καμιά φορά κάποιος καταφέρνει να ξεφύγει από το ρόλο που άλλοι διάλεξαν γι’ αυτόν.
Καταφέρνει να κάνει τη ζωή του όπως θέλει εκείνος κι όχι όπως του λένε τα «πρέπει» των άλλων.
Συνήθως είναι κάποιος ή κάποια που δε φοβάται να ονειρεύεται, αντίθετα από τους πιο πολλούς που αντί για όνειρα έχουν εφιάλτες, δηλαδή άσχημα ή τρομακτικά όνειρα, που όμως δεν προσπαθούν καν να διώξουν γιατί έχουν πια συνηθίσει να ζουν μ’ αυτά.
Όποιος, λοιπόν, δε φοβάται να ονειρεύεται, συνήθως ζει το δικό του θαύμα στο ταξίδι της ζωής.
Γιατί το ταξίδι είναι η ίδια η ζωή.
Τέτοιοι τύποι ανοίγουν τους δικούς τους δρόμους, χωρίς να φοβούνται τα εμπόδια και χωρίς να συμβιβάζονται, δηλαδή να δέχονται πράγματα που δεν τους αρέσουν και που δεν τα θεωρούν σωστά.
Γίνονται φωτεινά σημαδάκια μέσα στο γκρίζο χρώμα της καθημερινής ζωής, που κυλάει με τον ίδιο πάντα τρόπο.
Κι αυτή η αγάπη τους για τη ζωή είναι ο χάρτης, για να εξερευνούν τον κόσμο.
Γιατί έτσι είναι πλασμένοι.
Συνήθως μετά τους ακολουθούν κι άλλοι κι έτσι προχωράει το πράγμα. Και η ζωή συνεχίζεται, ένα τόσο δα καλύτερη.
Τέτοιος τύπος είναι κι ο Τάλοκ…
Η ιστορία του Τάλοκ πέρασε στο χαρτί με δύσκολο και ταραχώδη τρόπο, ανάμεσα σε
τηλεφωνήματα και κρατήσεις γηπέδων και με μεγάλες διακοπές και διαλείμματα. Αυτό που βοήθησε, ευτυχώς, ήταν η αγάπη και η θέρμη του ίδιου του Τάλοκ, όπως καθρεφτιζόταν στα μάτια των παιδιών μου.
Ίσως κάποιοι θεωρήσουν πως είναι μια απλοϊκή ιστορία, αλλά όπου θίγονται ευαίσθητα θέματα, όχι κατάλληλα για παιδιά, και που αρκετούς ενήλικες σίγουρα θα τους ενοχλούσαν.
Η ιστορία του Τάλοκ δεν απευθύνεται σ’ αυτούς.
Απευθύνεται σε παιδιά που οι γονείς τους οραματίζονται μια καλύτερη κοινωνία, ελεύθερη από προκαταλήψεις, αγκυλώσεις και αυταρχισμούς.
Μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να συνυπάρχουν και να δημιουργούν, να χαίρονται και να προσφέρουν δίκαια, ο καθένας με τις δυνάμεις του, και να απολαμβάνουν ανάλογα με τις ανάγκες τους. Μια κοινωνία ανθρώπων σκεπτόμενων, που η συσσώρευση πλούτου και «δύναμης» δε θα είναι αυτοσκοπός, ούτε θα έχει καν αξία στους κώδικές της, αντίθετα οι άνθρωποι θα ζητούν ίσες ευκαιρίες για όλους ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, φυλής, θρησκείας.
Μια κοινωνία που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την ανεκτικότητα, με ανθρώπους που θα στοχεύουν προς την προσωπική τους βελτίωση, ώστε μέσα από τέτοιες διαδικασίες να καλυτερεύει τελικά και ο κόσμος.
Μια κοινωνία χωρίς βία.
Η ιστορία του Τάλοκ απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν όνειρα, που τολμούν να προσπαθήσουν γι’ αυτά και που θέλουν και τα παιδιά τους να έχουν επίσης τα δικά τους όνειρα.
Είναι μια ιστορία για την αγάπη, την αποδοχή, τη διαφορετικότητα, τις προσδοκίες, την αλληλεγγύη και τη γνώση.
Αυτά προσπαθεί να πει ο Τάλοκ, αυτά προσπαθώ να πω κι εγώ στα παιδιά μου, που ήταν αιτία και αφορμή για να περάσει στο χαρτί η ιστορία αυτή.
Στην συνέχεια και μέσα στην κρίση που τότε είχε ήδη προκαλέσει οδυνηρό σοκ, σκεφτήκαμε με την γυναίκα μου η οποία έχει κάνει την εικονογράφηση, να το διαθέσουμε ελεύθερα σε οποιονδήποτε θέλει να το κατεβάσει σε αρχείο pdf και να το τυπώσει για να το κάνει δώρο σε κάποιο παιδάκι.
Η ιστορία του Τάλοκ δεν θα ήταν δυνατόν να έχει αυτή την μορφή εάν η φίλη Κατερίνα Δήμα δεν αναλάμβανε φυσικά αφιλοκερδώς την επιμέλεια και τις διορθώσεις του κειμένου. Στην Κατερίνα απευθύνθηκα χωρίς να την ξέρω τότε παρά μόνο ως φίλη στα social media.Ήξερα πως είναι καταξιωμένη στιχουργός, ποιήτρια, επιμελήτρια εκδόσεων και συγγραφέας μεταξύ άλλων, μα πάνω από όλα ένιωθα την ανθρωπιά της. Εκείνη δέχτηκε πρόθυμα και με ανέχτηκε στα πάμπολλα λάθη μου. Την ευχαριστώ θερμά και γι’ αυτό. Ο Τάλοκ είναι και δικός της.
Απαγορεύουμε (αν και είμαι αλλεργικός στις απαγορεύσεις, εδώ το έκρινα αναγκαίο) μόνο την πώληση και την εμπορική εκμετάλλευση, εκτός και αν αυτή έχει να κάνει με αλληλεγγύη σε κάποιους ανθρώπους αποδεδειγμένα.
Το παραμύθι προσφέρεται και για θεατρικό κι όπως έμαθα κάποιο νηπιαγωγείο ήδη το ανέβασε πριν λίγα χρόνια. Θα προτιμούσα το παραμύθι να ήταν ανώνυμο ή με ψευδώνυμο, ο λόγος που έβαλα το όνομα μου και κάποιες νομικές απαγορεύσεις ήταν και είναι το να διαφυλάξω πως δεν θα γίνει εμπορευματοποίηση και οικονομική εκμετάλλευση. Γράφτηκε από αγάπη, προσφέρεται από αγάπη ως έμπρακτη αλληλεγγύη. Αυτό μπορώ, αυτό κάνω. Μπορείτε να κατεβάζετε ελεύθερα το κείμενο στο οποίο έγινε προσπάθεια να αποκτήσει μορφή βιβλίου και να το τυπώνετε για να το χαρίζετε. Γιατί όπως λέει ο ίδιος ο Τάλοκ:
«-Στην αλληλεγγύη οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλον χωρίς ο ένας να έχει περισσότερα από τον άλλον, αλλά κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον ίσια στα μάτια. Δεν κοιτάζει δηλαδή ο δυνατός τον αδύναμο από ψηλά, σα να είναι πιο σπουδαίος, αλλά δίνουν το χέρι ο ένας στον άλλο και μοιράζονται αυτό που έχει ο καθένας, και που μπορεί να λείπει απ’ τον άλλον.»
Προσοχή λοιπόν!
Αν βρίσκετε κάποιες από τις παραπάνω σκέψεις και έννοιες ενοχλητικές, θα ήταν καλύτερα να μη συνεχίσετε το διάβασμα.
Θα χάσετε το χρόνο σας.
Οι υπόλοιποι, εύχομαι να απολαύστε την ιστορία.
Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper
Το παραμύθι μπορείτε να το κατεβάσετε και να το εκτυπώσετε:
0 Kommentare:
Δημοσίευση σχολίου