ο καθρέφτης

Από Παράξενα Αντικείμενα έχω συναντήσει κατά καιρούς αρκετά. 

Κάποια έχω φτιάξει και ο ίδιος. Αντικείμενα που έχουν δική τους ζωή και επιδρούν το καθένα με τον δικό του καταλυτικό και αμετάκλητο τρόπο στους ανθρώπους.
Ένα από τα πιο Παράξενα, ήταν ένας παλιός, μικρός, θαμπός, ασημένιος καθρέφτης. 

Στην αρχή κοίταζες και δεν έβλεπες το είδωλο σου. 

Μετά από λίγο, καθάριζε η θαμπάδα και αδιόρατα ξεχώριζε το είδωλο κάποιου άντρα, άλλης εποχής. Πρόσωπο εμφανώς ταλαιπωρημένο και βασανισμένο από τον χρόνο και τις ενοχές πράξεων σκοτεινών κι ανομολόγητων.
Εκείνα τα πύρινα μάτια του πώς με τρόμαξαν! 

Έκαιγαν από την οδύνη της αιώνιας βασάνου και ταυτόχρονα την γνώση πώς η πείνα όσων βδελυρών πράξεων έδιναν χαρά κάποτε στον κάτοχο τους, θα μεγάλωνε στην αιωνιότητα χωρίς να μπορεί να κορεστεί.
Τον καθρέφτη αυτόν τον είχα βρει στο σπίτι ενός γέροντα που μοιράζονταν το ίδιο με εμένα πάθος για Περίεργα Αντικείμενα.
Στο άγγιγμα και μόνο ένιωσα μία ανατριχίλα να μου καίει τα ακροδάχτυλα.
Τον γύρισα αργά από την πίσω πλευρά, την διακοσμημένη με ασήμι και φίλντισι.
Εκεί όπου ενώνονταν λαβή και καθρέφτης, ξεχώριζαν κάποια γράμματα στα αγγλικά και μία ημερομηνία, χαραγμένα με μαεστρία και καλλιγραφικό χαρακτήρα.

Happy birthday Oscar.
16th of October 1895
A.

Δεν ρώτησα ποτέ τον γέροντα σε ποιόν ανήκε και πώς βρέθηκε στην κατοχή του.


Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper