Τί να ονειρευτώ και τί να περιμένω;
Κρυμμένος μέσα στους κρυμμένους;
Βουβοί οι άνθρωποι θλιμμένα μάτια
Μισά τα πρόσωπα, γεμάτα φόβους

Ποιό κακό άραγε μας τυραννάει;
Όλους μαζί και καθένα χώρια;
Δεσμώτες γίναμε σ´ ένα εφιάλτη
Γεμάτο φόβο και στεναχώρια

Πώς να ονειρευτώ πώς να προσμένω;
Κρυμμένος μέσα στους κρυμμένους;
Δεν κάνει όνειρα ο πεινασμένος
Κοιτάει μόνο πώς να φάει

Για ποιούς αγώνες μου μιλάτε;
Πού πήγαν τα μεγάλα λόγια;
Αφήσαμε όλα τα λαμόγια,
και μην αμήχανα χαζογελάτε.

Τζογάρουν πάλι με τις ζωές μας,
κι εμείς τί κάνουμε σ΄αυτά τα ζόρια;
Κλαίμε για όσα από φόβο δώσαμε
Για όσα αμαχητί τους παραδώσαμε

Πώς να ονειρευτώ και τί πια να προσμένω;
Πώς σιωπούν όσοι μπροστάρηδες έπρεπε να ´ναι;
Δεν θέλω σε κλουβί άλλο πια να ´μαι
Ας ζήσω ελεύθερος όσο μένει ή ας πεθάνω.


Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper