Μέσα μου ακούω μουσική,
(αυτή που μου αρέσει)
κοιτάω ψηλά στον ουρανό
τα σύννεφα ζωγραφιές
που αλλάζουν χρώματα
και σχήματα.
Χαμογελάω με τρόπο
που είχα ξεχάσει
πώς μπορώ να χαμογελάσω.
Στα πόδια μου 
η πόλη αδιάφορη
(αδιάφορος κι εγώ γι αυτήν).
Της γνέφω,
στέλνω αφ' υψηλού
δαχτυλίδια από καπνό
κι ένα φιλί.
Μια πεταλούδα στάθηκε 
στη ράχη της παλάμης μου.
Την άφησα εκεί να ξεκουραστεί,
πριν συνεχίσει το χορευτικό της πέταγμα.
Πέρα ο ορίζοντας με ξεγελάει
στα πέπλα της αχλής των χρωμάτων,
παλ, ξεθωριάζουν και μπλέκονται.
Χαμογελάω με τρόπο
που είχα ξεχάσει 
πώς μπορώ να χαμογελάσω.
Βραδιάζει.


Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper