Γλυκιά μου Κίρκη δεν μου πες 
πως
παλιά σε φωνάζαν Αληκτώ,
αυτοί που κατάφεραν να δραπετεύσουν
απ’ το γλυκό σου, το τυραννικό, ξελόγιασμα.
Τι λόγια μαγικά ψιθύριζες
και φουσκώναν τα μυαλά
μαζί με τα πανιά του πλοίου
πώς κάθε φορά στο πέλαγο 
ανοιγόμουνα γι’ άγνωστα νερά,
μα πάντα το πρωί 
η πλώρη έδειχνε
τον δικό σου κόλπο,
άγκυρα να ρίξω με λαχτάρα 
στο λιμάνι σου.
Γλυκιά μου Κίρκη 
δε θέλω να ξεφύγω πια
παραπάνω από τις οργιές μιας νύχτας.

-Οι πιο όμορφοι έρωτες, 
είναι οι μάταιοι,
οι ανεκπλήρωτοι,
όσους λαχταράς να ζήσεις
όσους λαχταράς να σβήσεις.
Έτσι μου είχες πει το πρώτο βράδυ
μόλις στην αγκαλιά μου σ' έσφιξα.

Σημ. : Ο πίνακας είναι του John William Waterhouse

Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper