που και εγώ και οι περισσότεροι χρήστες του, λατρεύουμε να μισούμε, αλλά ως
εθισμένοι πλέον, γιατί αυτό είμαστε οι περισσότεροι, δεν αποχωριζόμαστε. Ναι για το
facebook λέω.
Πριν αρχίσω το ξέχεσμα, και συγχωρήστε μου την γλώσσα (αυτή θα
είναι όπου χρειάζεται και στο υπόλοιπο κείμενο) αγαπητοί μου αναγνώστες, ας πω
πρώτα μερικά καλά.
Προσωπικά οφείλω πολλά σε αυτό το μέσον.
Πρώτον βρήκα φίλους και φίλες
πολύτιμους, που θα ήταν αδύνατον να τους βρω με άλλο τρόπο, μιλάω για
πραγματικούς ανθρώπους που είμαστε πια φίλοι και στην «πραγματική» ζωή.
Συνδέθηκα ξανά με συμμαθητές και συμμαθήτριες των παιδικών μου χρόνων, που
είχαμε χαθεί. Μέσα από το facebook ανακάλυψα την αγάπη μου, η οποία είναι πια
ανάγκη, στο να γράφω. Το πρώτο μου παραμύθι το διόρθωσε και με συμβούλεψε μία καλή πλέον φίλη, στην οποία χωρίς να την ξέρω παρά μόνο από εδώ μέσα τότε, της
έστειλα ένα μήνυμα και ανταποκρίθηκε. Από τότε γράφω, και κάπως έτσι γράφω και
το κείμενο αυτό.
Πάνω από όλα όμως, αυτό το μέσον στάθηκε για μένα η μοναδική
σχεδόν διέξοδος για κοινωνική ζωή, τα 5,5 χρόνια που δούλευα από το πρωί μέχρι
το βράδυ και τα μισά σαββατοκύριακα του μήνα.
Άρα οφείλω προσωπικά πολλά.
Εδώ τελειώνει το λιβανιστήρι και μπαίνω στο κυρίως θέμα.
Το οποίο δεν είναι άλλο παρά το φαινόμενο του αυτόματου μπλοκαρίσματος (μέσω
αλγορίθμων) του χρήστη για αναρτήσεις «ακατάλληλου» περιεχομένου. Θα μου πείτε
δεν πρέπει να υπάρχει; Ανεξέλεγκτα θα ανεβάζει ο καθένας ό,τι θέλει;
Ας δούμε
λοιπόν τι θεωρείται «κατάλληλο» και τι «ακατάλληλο».
«Κατάλληλο» θεωρεί λοιπόν το αγαπημένο μας μέσο, και δεν το μπλοκάρει
αυτόματα, το να υπάρχουν φασιστικές και ναζιστικές σελίδες, ομάδες και προφίλ.
«Ακατάλληλο» θεωρεί με περισπούδαστους αλγορίθμους κοινωνικά ηλιθίων πλην ικανότατων nerds, την υποψία, την κατά φαντασίαν γυμνού σε μία φωτογραφία.
Τέλος «ακατάλληλο» θεωρεί ό,τι δεν συνάδει στο εκάστοτε βολικό αφήγημα και επίσημη γραμμή κυβερνήσεων και πολυεθνικών.
Διότι ας μην τρέφουμε αυταπάτες. έμποροι είναι οι άνθρωποι κι εμείς ταυτόχρονα οι καταναλωτές πελάτες και το εμπόρευμα.
Μανόλης Κωνσταντάκης.
0 Kommentare:
Δημοσίευση σχολίου