Έρωτας στο Μπέλφαστ

 

Έρωτας...

Θα μπορούσα να πω πολλά γι' αυτόν, όσα τουλάχιστον επιτρέπει η καρδιά στο νου να θυμηθεί χωρίς να πονέσει. Πλήρωσα ακριβά και πήρα πλούσιο το μερτικό μου.
Σε πλάσματα ανθρώπινα αναφέρομαι, κορμιά απαλά, ζεστά, μαλλιά μεταξένια, μαλλιά ατίθασα ή καλοχτενισμένα. Μάτια που μ' αιχμαλώτισαν κάποιες φορές και άλλες μάτια που αιχμαλώτισα εγώ. Χείλη αλμυρά, καυτές ανάσες, πάθος, δόσιμο ολοκληρωτικό, προδοσία , θάνατος κι εγκατάλειψη.
Έζησα την απώλεια στη πιο ανέφελη στιγμή και γλίτωσα απ' το χαμό μου, χάρις στον έρωτα.
Τι να σου πω και τι να πιστέψεις, όσα θυμάμαι είναι πικρόγλυκα και ζουν μέσα μου πια. Βλέπεις εγώ ζω ακόμα και γράφω όλα αυτά. Δεν είναι ο έρωτας γι' ανθρώπους σα και μένα, ούτε κι η αγάπη. Πληγώνουμε και πληγωνόμαστε.
Η γυναίκα που αγάπησα κι ερωτεύτηκα πιο πολύ απ' όσο χωράει η ψυχή τ' ανθρώπου, χάθηκε σε μια στιγμή μπροστά στα μάτια μου με μια λάμψη σ' ένα σύννεφο σκόνης και φωτιάς σε κείνη τη pub στο Μπέλφαστ το Φλεβάρη του 1971.

Είχα αργήσει στο ραντεβού εξαιτίας ενός αναθεματισμένου μπλόκου.

Έψαχνα για ώρες και ώρες μετά που φύγανε οι μπάτσοι , ο στρατός κι οι δημοσιογράφοι στα χαλάσματα, ζαλισμένος, τρελός να τη βρω κι ας έλεγε το μυαλό πως δεν υπήρχε πια, η καρδιά αρνιόταν ν' ακούσει. Κι όταν βρήκα τη κόκκινη τούφα μια μπερδεμένη μάζα μαλλιών με αίμα και σκόνη ξέσπασα σ ένα κλάμα που ένιωσα το κεφάλι μου να σχίζεται, να φεύγει η ψυχή μου απ' το κορμί και να μη θέλει να επιστρέψει. Μόνο να πάει κοντά της γύρευε...
Τι να πω, τι να γράψω για τον έρωτα...

Tid Tripper (M. K.)