Στη χαραμάδα τ ουρανού

Σηκώνω το βλέμμα

σταματώ

για να κλέψω ένα κομμάτι ουρανού,

μια στιγμή ακινησίας.

-Παύω-

γλιστρούν βιαστικοί οι άλλοι γύρω μου,

ονειρεύομαι πως είμαι σύννεφο,

εκεί,

ψηλά

και δραπετεύω.

Συνεχίζω να γλιστρώ μέσα στο ποτάμι των άλλων,

χαμογελάω,

τα σύννεφα κυνηγιούνται αμέριμνα

με το γαλάζιο στο βλέμμα μου

Όσο κι αν μου καρφώσετε τα πόδια στη γη,

πάντα θα κοιτάω ψηλά για την παραμικρή χαραμάδα ουρανού.

Και θα χαμογελάω.

Μ.Κ.