Στη σκηνή του δρόμου
Ρόλοι χαράς μοιράζονται ή τρόμου
Γελάμε, κλαίμε, τραγουδάμε
Μονολογούμε, πέφτουμε, χτυπάμε
Φιλιόμαστε ή πολεμάμε
Δεν πέφτει η αυλαία
Και συνεχίζουμε μοιραία
Μία παράσταση που γράφει
Τα λόγια μόνος του ο καθένας
Κι αν θεατής δεν ειν κανένας
Πιστοί στο ρόλο προχωράμε
Κι εγώ κι εσύ κι όλοι οι άλλοι
Κομπάρσοι ασήμαντοι, ή πρωταγωνιστές μεγάλοι.
Σκηνοθετώντας ταυτοχρόνως
Μα πάντα η σκέψη
"Μην είμαι μόνος;"
Αυτή μας κάνει να προσπαθούμε
Κι αν χειροκρότημα
Ποτέ δεν δούμε
Εμείς θα παίζουμε πάντα το ρόλο
Μέχρι τα φώτα στη σκηνή να σβήσουν
Όταν η ανάσα μας θα χει σωθεί.
Μ.Κ.
0 Kommentare:
Δημοσίευση σχολίου