ΣΤΟ ΕΙΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

 

Δε μ΄ αρέσει αυτός ο κόσμος μάτια μου,
είναι πολύ πικρός
στυφός και ξένος,
πίνουμε τη λήθη
είμαστε τα λάθη
που αντιστέκονται
στο τακτοποιημένο κόσμο τους
ξερνάμε οργή
βουβά
και περιμένουμε
μέχρι τη μέρα
που θ ανοίξουμε τα μάτια
(ή τα λαρύγγια τους)
μόνο τα όνειρα μας απόμειναν
μόνο οι αυταπάτες.
Τις τρέφουμε με τις σάρκες μας
ένα αψέντι κέρασε με
μια που το φιλί
είν΄ απαγορευμένο.
Γύρνα πλευρό,
κοιμήσου,
άσε με να πιω τη λήθη
άσε με,
έχω φύγει,
σε μιά περιδίνηση 

που ουρλιάζει 

σαν τεράστιο στόμα
το κάθε μου λάθος
και δίνει δαγκωματιές,
να μείνω πιο λίγος,
ένα αόρατο τεράστιο στόμα,
μόνο τρώει, ξερνάει και φτύνει
ή φωνάζει βρισιές
πεταμένα λόγια
όπως
«κοπιάστε όσα του λάθη
ζωντανό να τον φάτε».
Θα σαλτάρω λοιπόν
και κρατήστε το κόσμο σας
σε πλαστικό περιτύλιγμα
με συσκευασία δώρου,
να είναι ασορτί 

με ιδανικά και αισθήματα
κυρίως αυτά που είναι στη μόδα
για μαζική κατανάλωση 

ευπώλητων συγκινήσεων.

Θα μείνεις λοιπόν κι εσύ εδώ;
Δε μ αρέσει αυτός ο κόσμος μάτια μου.
Στο είπα από την αρχή.



Μανόλης Κωνσταντάκης

Σημ.: Ο πίνακας Dulle Griet (Dull Gret) είναι του Pieter Bruegel the Elder