Μόνοι

Πληγώνουμε και πληγωνόμαστε,
είναι ο τρόπος μας 

να βιώνουμε την τρέλα 

που μας έμαθαν για ζωή.
Δεν είμαστε πάρα άνθρωποι.
Κι αυτό κατάντησε πολύ λίγο, 

πολύ διάτρητο.
Μπαλώνουμε με μανία

τρύπες στα κουρέλια μας, 

μα αρνούμαστε να πετάξουμε 

το βρώμικο ρούχο.
Μας φοβίζει η γύμνια.
Είναι ο καθρέφτης του μέσα μας.
Πληγώνουμε και πληγωνόμαστε.
Γλείφουμε τις πληγές, 

σωπαίνουμε 

ή ουρλιάζουμε 

και χτυπάμε κάποιον άλλο.
Τις σπηλιές από όπου πρωτοβγήκαμε, 

τις κουβαλάμε 

βαθιά στο μυαλό μας.
Δεν είμαστε πάρα μόνο 

άνθρωποι.
Ρακένδυτοι, 

φοβισμένοι, 

λυσσασμένοι.
Μόνοι

μέσα στο πλήθος 

μόνων.

Μ.Κ.