Ένας ΤΕΛΕΙΟΣ κόσμος

 

Το εξάχρονο πήρε με ανυπομονησία και απορία το τυλιγμένο με πολύχρωμο χαρτί παραλληλόγραμμο πακέτο.
Κοίταξε τον πατέρα του, αυτός χαμογέλασε και έγνεψε συγκαταβατικά.
Ο μικρός έσκισε το χαρτί περιτυλίγματος άτσαλα. Το μουτράκι του έλαμψε με καμάρι και στα μάτια του φάνηκε κάτι από το άδολο φωτεινό ονειροπόλημα των παιδιών.
Θα είχε το δικό του ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ.
Θα έφτιαχνε έναν ΤΕΛΕΙΟ Κόσμο, 

όπως ΜΟΝΟ Αυτός ήξερε να φτιάξει...

Η μικρή Ύπαρξη έπληττε τις τελευταίες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.
Ζήτησε από την Μεγάλη Ύπαρξη να έχει έναν ΔΙΚΟ της κόσμο, να τον φτιάξει όπως ΑΥΤΗ ήθελε.
Είχε νιώσει μια έλξη για τον 3ο πλανήτη ενός μικρού ηλιακού συστήματος σε έναν από τους γαλαξίες της αυλής τους. Της άρεσε το γυαλιστερό μπλε χρώμα του. Τον ζήτησε λοιπόν να είναι το ΔΙΚΟ της εργαστήριο.
Μαζί πήρε και το υπόλοιπο σύστημα.
Το ΠΡΩΤΟ της εργαστήριο ήταν πραγματικότητα.
Θα έφτιαχνε ζωή αύριο.
Θα έφτιαχνε έναν ΤΕΛΕΙΟ Κόσμο, 

όπως ΜΟΝΟ Αυτή ήξερε να φτιάξει...

Μανόλης Κωνσταντάκης