Τυχερός τυχερός τυχερός

 

Την ώρα που γεννήθηκα,
οι Μοίρες,
δώρα μου έκαναν ακριβά.
Αυτά 

που ζηλότυπα κρατούν κρυμμένα
από θνητούς συνήθως,
εξόν 

και είναι πικρά να τους τιμωρήσουν.

Η κάθε μιά από ένα νήμα έβγαλε

απ´ το κόρφο της
και
Ξόρκια ψυθιρίζοντας,
τα χέρια ένωσαν 

και με δακτύλων μυστηριακό χορό
τό ‘πλεξαν τρίκλωνη κλωστή.

Γκρίζο το νήμα της Κλωθούς,
Περνώ τους χρόνους 

και τις εποχές 

και τους αιώνες.

Μενεξεδί το νήμα της Λαχέσεως
Περνώ τους τόπους , 

τις σκιές, 

ανθίζω μόνο τους χειμώνες.

Πορτοκαλί το νήμα της Ατρόπου,
Περνώ θανάτους 

και ζωές 

και μένω πίσω.

Είπαν πως είμαι τυχερός, 

τυχερός, 

τυχερός....

Μόνο για πόνο 

τίποτα δεν είπαν
Φεύγοντας,
μου έδωσαν κάτι ακόμα.
Να νιώθω, 

ό,τι οι άνθρωποι περνούν.
Μα,
με κατάρα μ´ έδεσαν.
Ποτέ να μην τους πω 

κουβέντα,
Για όσα είναι μελλούμενα
Ή,
Για όσα στη ψυχή τους 

κρύβουν.

Είπαν,
πως είμαι τυχερός, 

τυχερός, 

τυχερός
Να ξέρω το δικό μου
Τέλος.


Μανόλης Κωνσταντάκης Tid Tripper