από γονείς πρόσφυγες-ξένους κι η τοπική κοινωνία αδιαφορεί.
Συμβαίνει κάθε μέρα πολλές φορές.
Γιορτάζουμε υποκριτικά κι ανερυθρίαστα την αδιαφορία μας λοιπόν.
Για την "αιρετική" αυτή θεώρηση του πνεύματος των Χριστουγέννων, δεν θα ζητήσω συγγνώμη από όσους πιθανόν χάλασα την εορταστική διάθεση.
Θα ζητήσω όμως από τα παιδιά που συνεχίζουν να γεννιούνται σε σταύλους, ξένα, πρόσφυγες, αποδιωγμένα από την καθωσπρέπει κοινωνία μας.
Μην ψάχνετε το Χριστό σας σε ναούς κι εκκλησίες με χρυσοκάνθαρους παπάδες κι επαγγελματίες φιλάνθρωπους αρχόντους και λεφτάδες.
Μη φορέσετε (όσοι κι όσες φορέσετε) τη κατανυκτική μουτσούνα και τα καλά σας ρούχα, σε σταύλο γεννήθηκε ο Χριστός σας.
Μην ετοιμάσετε τραπέζι πλούσιο στο όνομα του, με τους απόκληρους του καιρού του έκανε παρέα.
Αν πραγματικά θέλετε να τον βρείτε, να πηγαίνετε εκεί όπου είναι οι κατατρεγμένοι, οι αόρατοι, οι απόκληροι. Κάθε μέρα. Όλο το χρόνο. Όχι επετειακά κι εθιμοτυπικά.
Στο δρόμο, στα νοσοκομεία, στις φυλακές, στα σπίτια που δεν έχουν ρεύμα, φαΐ, φάρμακα.
Αυτό θα ήθελε ο Χριστός σας.
Γιορτάστε ναι, έχουμε ανάγκη την κάθε ευκαιρία για γιορτή. Μην λέτε όμως ότι γιορτάζετε στ´ όνομα του.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων;
Δεν ξέρω, είμαι αγνωστικιστής έως άθρησκος, τουλάχιστον.
Ρωτήστε κάποιον που πιστεύει καλύτερα.
Θα μου πείτε γιατί τα γράφω αυτά τότε.
Δεν ξέρω ακριβώς, ανατράφηκα ως χριστιανός. Παραμένουσα ακτινοβολία ίσως, όπως η ραδιενέργεια.
Ξέρω κι εγώ;
Γιορτάζω όλες τις γιορτές σε κάθε ευκαιρία. Όλων των θρησκειών αν τύχει να τις ξέρω.
Μ´ αρέσουν οι γιορτές. Κι η ιδέα του Χριστού μ´ αρέσει. Χωρίς παπάδες και χριστιανούς όμως.
Καμιά φορά, μ´ αρέσουν κι οι άνθρωποι, όχι όλοι. Κάποιοι.
Όταν το θυμούνται να είναι άνθρωποι.
Μου το θυμίζουν κι εμένα, γίνομαι άνθρωπος κι εγώ για λίγο. Τότε, γιορτάζω.
0 Kommentare:
Δημοσίευση σχολίου