Θαυμάζουμε συνήθως αυτούς που ξέρουμε πως δεν θα θέλαμε πραγματικά να φτάσουμε ποτέ,
είναι υψηλό κι ακριβό το τίμημα και είθισται να πληρώνεται μετρητοίς.
Θαυμάζουμε κάποτε όσους αφήσαμε πίσω,,
στο τελευταίο αιμάτινο εγωιστικό φινάλε τους,
συντρόφους και συντρόφισσες που βγήκαν μπροστά
σε λάθος χρόνο
για όλους τους σωστούς λόγους
και μείς να γερνάμε ασφαλείς κι αλώβητοι
μετά από όλα αυτά
Είμαστε χωρίς αιτία και λόγο λοιπόν εδώ
απλώς υπάρχουμε
φαντάσματα που περπατάνε,
στο πλήθος.
7.62Χ39
κάποτε το όνομα που κληθήκαμε
να απαντήσουμε
μα τα βουνά
έρμα είναι τώρα
οι σύντροφοι που ξέραμε νεκροί
φαντάσματα που περπατάνε είμαστε
κι όλο ακούμε για αγώνες
που θα ρθουν
μα δεν πιστεύουμε πια
ΚΑΝΕΝΑ
στην εύκολη ροή του λόγου.
Να πα να γαμηθουνε
Συνήθως θαυμάζω όσους δεν περπατούν πια εδώ.
Μ.Κ.
(στον Apo)
Σημ. Γράφτηκε αρχές της δεκαετίας του 1990.
0 Kommentare:
Δημοσίευση σχολίου