Μόνο μ εσένα

Ανακαλύπτοντας ξανά το κόσμο με τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού, σε μία από τις βόλτες μου μπήκα σε ένα βιβλιοπωλείο με πολλά όμορφα διακοσμητικά και μικροαντικείμενα, εκτός από βιβλία.
Προς μεγάλη μου χαρά, βρήκα εκεί φτηνές πένες. '

Για τις ακριβές ήξερα ότι υπάρχουν, μου άρεσαν, αλλά δεν άρεσαν στη τσέπη μου.
Χάρηκα πολύ που ήρθαν στο προσκήνιο ξανά. 

'Θυμάμαι παλιά τις πένες που ξεβίδωνες το στέλεχος και είχαν μία μακρόστενη φούσκα, με την οποία τραβούσα μελάνι από το μελανοδοχείο. Δούλευε όπως το σταγονόμετρο περίπου. Τώρα δεν χρειάζεται μελανοδοχείο. Παίρνει μελάνι σε πλαστικές ανταλλακτικές αμπούλες.
Έχει μία γοητεία το γράψιμο με πένα, η οποία λείπει από τα στυλό διάρκειας. 

Νιώθεις το απαλό γρατζούνισμα στο χαρτί, ακούς το σύρσιμο πάνω του. 

Αποκτά ψυχή, υπόσταση ακόμα και η γραμμή που σχηματίζεις.

Συνεργάζεται η πένα μαζί σου. 

Ενώνεται σαν προέκταση του χεριού σου η ντελικάτη μύτη της. 

Δεν θέλει ατσαλιές, θέλει προσοχή, φροντίδα, αγάπη κι αφοσίωση όπως κάθε ερωμένη που αξίζει τον έρωτα σου κι εσύ το δικό της.
Αποφάσισα από δω και πέρα να γράφω μόνο με πένα. 

Αυτήν ή άλλη δεν έχει σημασία. 

Πένα μόνο να είναι.
Μέχρι να βρώ την πένα που δεν θα θελήσω να αποχωριστώ ποτέ.

Κάτι μου λέει πως την βρήκα όμως.

Μανόλης Κωνσταντάκης