Περί φυλετικής καθαρότητας και ρατσιστικής βλακείας

Κάθομαι και σκέφτομαι το γελοίο της υπόθεσης που κάποιοι το έχουν αναγάγει σε κυρίαρχη ιδεολογία, περί της καθαρότητας της φυλής και με πιάνουν τα γέλια. 

Από τον τόπο αυτό τον όμορφο, πέρασε ανά τους αιώνας (των αιώνων, αμήν) κόσμος και ντουνιάς.
Πέρσες (με όλους τους τότε λαούς που περιελάμβανε η αυτοκρατορία τους), Ρωμαίοι, , Ούννοι, Μόγγολοι, Σλάβοι, Βούλγαροι, βυζαντινοί, σταυροφόροι, Ενετοί, Φράγκοι, άραβες, Γότθοι, Βησιγότθοι και Βάνδαλοι, Ρώσοι, Τούρκοι, Βαυαροί, Γερμανοί, Ιταλοί κι εγώ δε ξέρω τί άλλο.
Περάσανε από δω και εκτός των άλλων, γαμήσανε κι άφησαν το dna τους.
Άλλοτε αυτό συνέβαινε με τη βία, οι επιμειξίες, άλλοτε όχι. 

Ήταν κάτι που μακροπρόθεσμα ωφελούσε και τα δύο μέρη. 

Εξάλλου ο Μ. Αλέξανδρος, μπορεί να ήταν πολλά πράγματα, σίγουρα όμως βλάκας δεν ήταν. 

Αυτός πρώτος εφάρμοσε την επιμειξία των λαών, θέλοντας να εξαλείψει διαφορές. 

Οπότε η παραμύθα περί καθαρότητος της όποιας φυλής, μόνο γέλωτα προκαλεί και τίποτε άλλο.

Βέβαια, οι ρατσιστές ανέκαθεν ήταν λόγω συνθηκών, πολύ βλάκες για να γελάσουν.
Ποτέ δεν θα καταλάβουν ότι από τις ενδογαμίες καταντούν κρετίνοι.


Μ.Κ.