ΣΕ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΥΣ

Ζω παράλληλα σε δυό χρόνους και δυό τόπους
αυτόν που και σεις ζείτε και σε έναν άλλο,
που τα χρώματα τα καταπίνουν οι σκιές
και το φως έχει το χρώμα του μετάλλου και του κάρβουνου.
Στο κόσμο που εσείς δε βλέπετε, οι σκέψεις είναι οντότητες που δραπετεύουν απ' τα μυαλά, περιπλανιούνται, γυρεύοντας τρόπο να πάρουν ύλη να ντυθούν.
Τις πιο όμορφες τις αρπάζουν τέρατα που δε θέλουν να ναι πια τέρατα και ρουφάν την ομορφιά τους(έτσι ζουν).
Τις άλλες τις πολλές, τις επιπόλαιες κι αδιάφορες, αυτές δε βρίσκουν τόπο και τρόπο, δε τις πλησιάζει κανένας κι εκείνες σκύβουν στη γη, την αγκαλιάζουν και γίνονται μαύρο χορτάρι.
Στο κόσμο το παράλληλο όλα κι όλοι διψούν για χρώματα και μουσική. Όλα είναι ψίθυροι και κραυγές στο μισοσκόταδο.
Λέξεις πάνω σε λέξεις, βλέμματα που φωνάζουν, λόγια που δεν ακούγονται.
Γλιστράω ανάμεσα τους ανέγγιχτος μα με σφιγμένη καρδιά.


Δυό μάτια, ένα μυαλό, δυό κόσμοι...
Εδώ δείχνω άνθρωπος, εκεί δεν ξέρω ακριβώς. 

Είναι οι καθρέφτες όλοι σπασμένοι από τα είδωλα που επαναστάτησαν και δραπέτευσαν.

Tid Tripper  (Μ.Κ.)