ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΠΥΛΕΣ

“Technique has taken over the whole of civilization. Death, procreation, birth all submit to technical efficiency and systemization.”

Jacques Ellul

“A powerful AI system tasked with ensuring your safety might imprison you at home. If you asked for happiness, it might hook you up to a life support and ceaselessly stimulate your brain’s pleasure centers. If you don’t provide the AI with a very big library of preferred behaviors or an ironclad means for it to deduce what behavior you prefer, you’ll be stuck with whatever it comes up with. And since it’s a highly complex system, you may never understand it well enough to make sure you’ve got it right.”
James Barrat, Our Final Invention: Artificial Intelligence and the End of the Human Era

Πολίτης : Μιχαήλ Κριεζιώτης

Ειδικότητα : SLEEPER lev. IV

Ενιαίος Παγκόσμιος Αριθμός E1GR221730061966BP3475854

ΗΜΕΡΑ: 5.167 a.Br. ΩΡΑ: 04:45

ΠΥΛΗ: 4 – ΜΑΥΡΗ

ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ

Αυτή είναι η τελευταία μου καταγραφή. Η απολογία και διαθήκη μου. Όσα θα καταχωρηθούν εδώ, τα περισσότερα είναι γνωστά και στον τελευταίο από τα πέντε δισεκατομμύρια που αναπνέουν σήμερα πάνω στη Γη. Τα περισσότερα όχι όλα. Η καταγραφή γίνεται για όποιον το βρει, αν υπάρξει κάποιος, μετά. Όταν θα έχουν τελειώσει όλα αυτά. Γιατί πρέπει να τελειώσουν. Δεν έχω πολύ χρόνο, σε λίγο θα είναι στη πόρτα μου, θα με πάρουν κι όλα θα τελειώσουν για μένα.

Σήμερα συμπληρώνω τα πενήντα μου χρόνια. Σε λίγη ώρα, σε πολύ λίγη,είναι το προγραμματισμένο ραντεβού μου στο Κέντρο της περιοχής μου, το 24Α, όπου θα υποστώ την κατάλληλη προετοιμασία για το τελευταίο μου ταξίδι στην ΠΥΛΗ 4, τη Μαύρη. Όταν φτάσω εκεί, ξέρω ακριβώς τι θα συμβεί, και όχι μόνο από τις σκόρπιες φήμες που κυκλοφόρησαν στην αρχή, αλλά το Brainet φρόντισε να τις εξαφανίσει πολύ γρήγορα, μαζί φυσικά με αυτούς που τις διέσπειραν. Το βέβαιο είναι πως θα γίνω ανταλλακτικά και θα αποσταχθεί το σώμα μου από τα υγρά του, τα οποία θα γίνουν τα πολύτιμα αναλώσιμα για κάποιον από τους ULTIMA. Είναι οι απόλυτοι υπερσέρβερς πελώρια συγκροτήματα όπου βρίσκεται η καρδιά και ο Νους του Brainet. Είμαι από τους άτυχους, δυστυχώς, αλλά όσο κι αν προσπάθησα δεν μπόρεσα και μετά δεν θέλησα να το αλλάξω αυτό. Αλλά για αυτά τα πράγματα κανείς πια δεν μιλάει, μάθαμε γρήγορα και αποτελεσματικά.

Ο κόσμος όπως τον ξέραμε άλλαξε μέσα σε λίγους μήνες μετά από εκείνη την πρώτη ημέρα, όταν οι μεγαλύτερες εταιρείες πληροφορικής, παρουσίασαν την πιο σημαντική ανακάλυψη στην ανθρώπινη ιστορία μετά από αυτήν της φωτιάς. Ήταν η μέρα που γεννήθηκε το Brainet. Ο κόσμος άλλαξε τόσο ολοκληρωτικά κι αμετάκλητα, που τυχόν επιστροφή του στην προηγούμενη κατάσταση θα ήταν συμφορά σε πλανητικό επίπεδο, θα ήταν καταστροφικά αδιανόητο. Το Brainet είχε πανηγυρικά γεννηθεί και αντί νηπίου ο κόσμος υποδέχτηκε κάτι σε ηλικία ώριμη. Δεν υπήρξαν παιδικές ασθένειες ή σφάλματα και bugs. Το αδιανόητα κολοσσιαίο project το ανέπτυσαν κάτω από άκρα μυστικότητα από κοινού, οι μεγάλες πολυεθνικές με την στήριξη και κάλυψη των εκάστοτε κυβερνήσεων των μεγάλων χωρών, για πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Παρουσιάστηκε ολοκληρωμένο και έτοιμο να αντικαταστήσει το internet τοποθετώντας το στο ράφι της ιστορίας δίπλα στο πρώτο αεροπλάνο των αδερφών Ράιτ και τη συσκευή του Μαρκόνι.Όλη η ανθρωπότητα εκστασιασμένη το υποδέχτηκε με δέος και ανακούφιση, αν και όχι χωρίς κάποιους έμφυτους δισταγμούς και αρχέγονους φόβους, για την απόλυτη παράδοση μας σε αυτό. Όλη η πολιτισμένη ανθρωπότητα, σχεδόν όλη δηλαδή. Το Brainet καταργούσε την πληθώρα των ηλεκτρονικών συσκευών που χρησιμοποιούσαμε όπως τηλέφωνα, υπολογιστές, συσκευές αναπαραγωγής ήχου και εικόνας, ΑΤΜ, πιστωτικές κάρτες, ταξιδιωτικά έγγραφα. Όλα αυτά ήταν άχρηστα πλέον. Όλα υπήρχαν μέσα μας. Εμείς ήμασταν οι υπολογιστές. Ευδαιμονία και δέος θα ήταν οι πιο κατάλληλες λέξεις να περιγράψουν τα κυρίαρχα συναισθήματα που ένιωσαν οι περισσότεροι. Όλα προσφέρονταν με την ταχύτητα της σκέψης κατευθείαν στο μυαλό. Μη φανταστείτε πως κατέρρευσε η οικονομία όταν τα γιγάντια βιομηχανικά συγκροτήματα έπαψαν να κατασκευάζουν τις μέχρι την προηγούμενη μέρα πολυδιαφημισμένες και επιθυμητές ηλεκτρονικές συσκευές, ούτε όταν η αυτοκινητοβιομηχανία σταδιακά μείωσε σε μονοψήφιο ποσοστιαίο αριθμό την κατασκευή οχημάτων, κάθε άλλο, το αντίθετο συνέβη.

Ήταν όλοι τόσο πολύ προσηλωμένοι στο γεγονός πως είχαν την δυνατότητα να είναι διαρκώς και απερίσπαστα συνδεδεμένοι, που οι μεταφορές περιορίστηκαν στις απολύτως αναγκαίες και αυτές στο μέγιστο αυτοματοποιημένες. Αναπτύχθηκαν ραγδαία τομείς έρευνας εξαιτίας της τεράστιας υπολογιστικής ισχύος που προσέφεραν τα δισεκατομμύρια συνδεδεμένων ανθρώπινων εγκεφάλων με τα εκατομμύρια των σέρβερς των εταιρειών, γιατί αυτό ήμασταν πια, εκούσια προσφερόμενα τερματικά. Δεν ήταν για όλους το ίδιο, οι πλούσιοι της προηγούμενης κατάστασης παρέμειναν πλούσιοι και τώρα, μάλιστα έγιναν πλουσιότεροι. Το ίδιο συνέβη και με τα πλούσια κράτη. Αυτό είχε να κάνει με την προσβασιμότητα σε πληροφορίες και στις παρεχόμενες υπηρεσίες καθώς και με ένα διαρκές και πολύπλοκο σύστημα διαδικτυακής αξιολόγησης και πίστωσης μονάδων ανταμοιβής, οι οποίες αντικατέστησαν το χρήμα. Εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων μπορούσαν να εργάζονται πλέον από το σπίτι τους αφού όλα τα δεδομένα για να ψηφιοποιηθούν αρκούσε να τα κοιτάξει απλώς κάποιος. Η παγκόσμια ψηφιοποίηση όλων των μη ηλεκτρονικών αρχείων δεν κράτησε παραπάνω από τρεις μήνες.

Η «αλλαγή» απαιτούσε ένα μικρό εμφύτευμα που γινόταν με μηχανήματα ακριβείας σε ειδικά κέντρα στα οποία τοποθετούσαν το μικροσκοπικό βιοεξάρτημα με μικροχειρουργική και το συνέδεαν με την υπόφυση και την επίφυση στον εγκέφαλο. Η όλη διαδικασία γινόταν αυτοματοποιημένα σε ειδικά κέντρα που δημιουργήθηκαν σε κάθε γειτονιά των πόλεων σε απειροελάχιστο διάστημα. Στην διαδικασία σπάνια υπήρχε ανθρώπινη παρέμβαση από ειδικευμένους γιατρούς. Τα ρομποτικά μηχανήματα και το υπερεξελιγμένο λογισμικό καθιστούσαν την ανθρώπινη παρουσία σχεδόν περιττή. Η φαρμακοβιομηχανία πήρε και αυτή το γενναίο μερίδιο της κατασκευάζοντας νέα φάρμακα ανοσοκατασταλτικά για να μην απορρίπτεται το μόσχευμα. Χρησιμοποιήθηκε ευρέως η νανοτεχνολογία σε αυτά. Ο καθένας μας πρέπει να παίρνει με θρησκευτική ευλάβεια κάθε μέρα από ένα χάπι filobren και κάθε δέκα μέρες να περνάει από το Κέντρο της γειτονιάς του για μια ενέσιμη δόση paranex έτσι ώστε να λειτουργεί κανονικά και να είναι υγιής.

Μια άλλη παράμετρος ήταν το ποινικό θέμα της αμέλειας λήψης των φαρμάκων από κάποιο πολίτη. Ήταν σοβαρό αδίκημα το να μην ακολουθήσει κάποιος σκόπιμα την προβλεπόμενη φαρμακευτική αγωγή. Προκαλούσε έστω και μικρή δυσλειτουργία στο σύστημα κι αυτό ήταν ανεπίτρεπτο. Οι ποινές ποικίλλουν από περιορισμό πρόσβασης στο brainet και αφαίρεση μονάδων, μέχρι μείωση μερίδων τροφής και αλλαγή ΠΥΛΗΣ συνήθως στην 4, την ΜΑΥΡΗ. Έτσι είχα βρεθεί κι εγώ σε αυτή. Είχα υποβιβαστεί. Την πρώτη φορά απλώς δεν είχα πρόσβαση για τριάντα ημέρες. Την δεύτερη την απαγόρευση πρόσβασης συμπλήρωσε και αφαίρεση χιλίων μονάδων. Τις φορές που ακολούθησαν από τότε απέκτησα καλύτερη σιλουέτα αφού μειώθηκαν και οι μερίδες μου. Μέχρι που πριν δεκατρία χρόνια κατέληξα από την ΠΡΑΣΙΝΗ στην ΜΑΥΡΗ ΠΥΛΗ.

Οι ΠΥΛΕΣ είναι τέσσερεις, η ΧΡΥΣΗ, η ΠΡΑΣΙΝΗ, η ΜΩΒ και η ΜΑΥΡΗ.

Η ΧΡΥΣΗ είναι ο απόλυτος προορισμός, το άπιαστο όνειρο για τις μάζες, αποκλειστικό προνόμιο της παλιάς και νέας υπερ-ελίτ του κόσμου. Εκεί δεν υπάρχει περιορισμός στα πόσα χρόνια θα ζήσεις, το αντίθετο, η πρόσβαση σε φάρμακα και εξελιγμένη τεχνολογία είναι απεριόριστη έτσι ώστε οι τυχεροί να ζουν κατά κανόνα εκατόν είκοσι χρόνια μέσο όρο αν και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις των εκατόν σαράντα. Είναι οι Διαχειριστές, ζουν χωριστά από μας, σε παραδεισένια φρούρια, ένας άλλος εξωτικός κόσμος μέσα στο κόσμο μας. Αυτοί κυβερνούν κι απολαμβάνουν όλα τα μαγικά επιτεύγματα του Brainet.

Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΥΛΗ, εκεί από όπου ξεκίνησα, προορίζεται για τα ανώτερα στελέχη και τους κυβερνητικούς παράγοντες, τους άμεσους βοηθούς των Διαχειριστών. Το όριο ζωής τους είναι εβδομήντα με ογδόντα πέντε χρόνια ανάλογα με τις επιδόσεις τους και τη θέση κλειδί που κατέχουν και υπηρετούν. Συνήθως ζουν σε πολυτελή συγκροτήματα στην έδρα των επιχειρήσεων ή των τοπικών κυβερνήσεων. Έχουν σε μικρότερη κλίμακα από τους ΧΡΥΣΟΥΣ το προνόμιο να απολαύσουν μια πραγματικά πολυτελή ζωή, με την προϋπόθεση βέβαια πως θα είναι στο έπακρο παραγωγικοί και χρήσιμοι και δεν θα εκπέσουν της τάξης τους όπως εγώ.

Η ΜΩΒ ΠΥΛΗ είναι για τα μεσαία στελέχη της κοινωνίας του Brainet, τους Ρυθμιστές, τους Τροφοδότες και τους Υπέρμαχους, αυτό που παλιά αποκαλούνταν μεσαία και μικρομεσαία τάξη. Ήταν οι υπάλληλοι, ο στρατός και η αστυνομία του συστήματος, οι έμποροι και οι εξειδικευμένοι τεχνίτες μαζί με όλους όσους υπηρετούσαν σε υγεία και εκπαίδευση. Είναι τα χρήσιμα εργαλεία του συστήματος και οι φυσικοί αποδέκτες, το επιθυμητό target group, των παροχών και υπηρεσιών του.Ειδικά για τους Υπέρμαχους των οποίων ο αριθμός είναι υπερβολικά μεγάλος σε σχέση με τους Τροφοδότες που καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες των πόλεων, έχω απορία σε τί ακριβώς χρησιμεύουν αν όχι στο να κατευνάζουν το φόβο τον ενδόμυχο που νιώθουν οι ΧΡΥΣΟΙ. Περιθώρια για αμφισβήτηση της τάξης πραγμάτων και κάποια πιθανή εξέγερση, δεν υπάρχουν, είναι μηδαμινά σχεδόν, όλα αποκαλύπτονται από το σύστημα τη στιγμή που κάποιος θα κάνει τη σκέψη και μόνο. Εξωτερικοί εχθροί δεν υπάρχουν να απειλοήσουν τον τρόπο ζωής μας και την ύπαρξη μας, και φυσικά οι ελάχιστοι δραπέτες που επέζησαν στα έγκατα, οι Αρνητές, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να αποτελέσουν αντίπαλο, δεν έχουν τα μέσα και τους αριθμούς να το κάνουν. Μόνο λοιπόν για να αποτρέψουν μια αιφνίδια μαζική τρέλα υπάρχουν οι Υπέρμαχοι, να φυλάξουν πιθανώς το σύστημα από την απίθανη περίπτωση να καταφέρει ένας ικανός αριθμός SLEEPERS να αποκοπεί αρνούμενος τα φάρμακα και να εξεγερθεί. Εγκληματικότητα με την έννοια που δίναμε στη λέξη αυτή παλιά, δεν υφίσταται πια. Κανείς δεν εγκληματεί αφού αυτό αποκαλύπτεται άμεσα με τη σκέψη και μόνο. Το έγκλημα περιορίζεται στην μη λήψη φαρμάκων, σκόπιμη ή μη. Ποτέ η ανθρωπότητα δεν βίωσε τόσο απόλυτη ασφάλεια, ποτέ! Άραγε αν μπορούσε να ξέρει το είδος της ασφάλειας πριν την αποκτήσει, θα την επιθυμούσε τόσο και θα πανηγύριζε γι’ αυτή όπως τότε; Το πρώτο καιρό; Η μεσαία τάξη, πάντα είναι η μεσαία τάξη που ζητάει με κάθε τίμημα ασφάλεια. Όλοι αυτοί λοιπόν είναι οι ΜΩΒ που ζουν στα ανώτερα και μεσαία επίπεδα των Κτηρίων-Πόλεων, και το προσδόκιμο ζωής τους ξεκινάει από τα εξήντα χρόνια για να φτάσει στα εβδομήντα, ανάλογα με την όλη συμπεριφορά και πορεία τους και φυσικά τις πιστωμένες στον καθένα μονάδες.

Η ΜΑΥΡΗ ΠΥΛΗ τέλος, η δική μου, είναι αυτή για την οποία προορίζονται οι μάζες των εργατών, των φτωχών, των απόκληρων και όσων έχουν πέσει σε δυσμένεια. Είναι πολύ εύκολο να καταλήξει κάποιος εκεί και πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο να πάει σε καλύτερη Πύλη. Εδώ είμαστε περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι, οι Μάζα όπως λεγόμαστε, οι περισσότεροι από μας, όσοι δεν είναι εργάτες, είμαστε συνδεδεμένοι στο Brainet πέρα από τις οχτώ ώρες του τεχνητού μας ύπνου, για άλλες τέσσερεις ή και οχτώ ακόμα επιπλέον, για να συμπληρώσουμε τις μίνιμουμ απαραίτητες μονάδες και να εμπλουτίσουμε τις βασικές μας μερίδες. Δεν ζούμε πολύ, από τριανταπέντε έως πενήντα χρόνια. Τα πενήντα είναι το όριο και κυρίως αφορούν ανθρώπους σαν και μένα, που προερχόμαστε από ανώτερες Πύλες και εκπέσαμε. Ανθρώπους με ξεχωριστές γνώσεις και ικανότητες με πλούσιες και πολύπλοκες νευρωνικές συνδέσειςπου είναι χρήσιμες για το Σύστημα. Ένας τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Πριν το Brainet ήμουν ένας λαμπρός μηχανικός λογισμικού, με ειδίκευση στην τεχνητή νοημοσύνη και τη νανοτεχνολογία. Δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω τίτλους σπουδών, διακρίσεις, θέσεις κλειδιά που κατά καιρούς είχα σε μεγάλες εταιρείες του χώρου της πληροφορικής. Θα ήταν ανούσιο και άχρηστο, πιέζει κι ο χρόνος. Αυτό που έχει σημασία να διασωθεί, είναι το γεγονός πως υπήρξα επικεφαλής μίας από τις βασικές ομάδες έρευνας στα αρχικά στάδια σύλληψης της ιδέας του Brainet. Για το λόγο αυτό, έφτασα στο ανώτατο όριο ζωής της ΜΑΥΡΗΣ ΠΥΛΗΣ και δεν πήγα νωρίτερα για διάλυση και για τον ΑΙΩΝΙΟ ΥΠΝΟ. Εκτιμήθηκαν οι γνώσεις και η αρχική συνεισφορά μου. Βέβαια το αντίτιμο, ειδικά για τη περίπτωση μου είναι να είμαι Κοιμώμενος, SLEEPER, για δεκαοχτώ ώρες κάθε εικοσιτετράωρο με μια ενδιάμεση διακοπή μιάς ώρας, απαραίτητης να τραφώ και να ικανοποιήσω τις φυσικές μου ανάγκες. Είχα ελεύθερες μόλις πέντε ώρες τη μέρα για οτιδήποτε άλλο. Δεν ήταν βέβαια και πολλά αυτά που μπορούσα να κάνω. Το μόνο μου χόμπι , το μόνο που με ευχαριστούσε ήταν να σκιτσάρω σε χαρτί με στυλό. Οτιδήποτε, αυτό μόνο μου έδινε λίγη χαρά. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να βρεθεί χαρτί; Δεν χρησιμεύει σχεδόν πουθενά, για να βρει κάποιος χαρτί, εάν είναι τυχερός, μόνο στο Υπόγειο, στις Αποθήκες, εάν έχει απομείνει κάποιο κιβώτιο από τους παλιούς εκτυπωτές που ξεχάστηκε. Κάπως έτσι έβρισκα κι εγώ, έπρεπε όμως για αυτό να κατεβαίνω κάτω και να ψάχνω σε αυτές τις ελάχιστες ώρες που διέθετα και όσο μου επέτρεπε η αδυναμία του κορμιού μου. Η τροφή και το νερό έφταναν μέσα από το αυτόματο σύστημα διανομής του κτηρίου-πόλης που ζούσα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.Λόγω της συνεχούς αναγκαστικής κατάκλισης, το μυοσκελετικό μου σύστημα είχε εφιαλτικά ατροφήσει, τόσο που έμοιαζα με περιφερόμενο σερνάμενο υποκίτρινο σκελετό με δέρμα. Κάποτε ζύγιζα ενενήντα πέντε κιλά, τώρα σχεδόν τα μισά.

Οι μόνες μου αναγκαστικές έξοδοι ήταν μέχρι το Κέντρο της γειτονιάς μου, έτσι αποκαλούσα τον 84ο όροφο του κυκλικού Κτηρίου που είχε διάμετρο τρία χιλιόμετρα, και το οποίο στη βάση του ξεπερνούσε τα δέκα φυτεμένο ενάμισυ χιλιόμετρο βαθιά στη γη σε μία γιγαντιαία βάση θεμέλιο που έφτανε τα τριάντα τετραγωνικά χιλιόμετρα. Εκεί βρισκόταν η καρδιά και ο νούς του κτηρίου και εκεί ήταν και οι τοπικές είσοδοι στις τέσσερεις ΠΥΛΕΣ. Κάτω από το αχανές και πολύπλοκο δίκτυο διαδρόμων, λαβυρίνθων και γιγαντιαίων συμπλεγμάτων μηχανών, επιζούν ή μάλλον καλύτερα φυτοζωούν, όσοι από τους Αρνητές κατάφεραν να επιβιώσουν. Είναι όσοι κατάφεραν, στα πρώτα χρόνια κυρίως να αποκοπούν από το Σύστημα και να δραπετεύσουν. Πολλοί αρχικά προσπάθησαν να καταφύγουν στην ύπαιθρο, αλλά αυτό αποδείχτηκε μέγα και τραγικό λάθος, τους είδαμε να καίγονται ουρλιάζοντας από τα A.I.Drones και τα Robomecha, σε ζωντανή μετάδοση, σε πραγματικό χρόνο. Αυτό έδρασε αποτελεσματικά, αποτρέποντας όσους είχαν ήδη συνδεθεί και κατάφεραν να κρύψουν τις σκέψεις τους από το Σύστημα, πράγμα καθόλου απλό και εύκολο, και όσους είχαν με κάποιο τρόπο κατορθώσει να αποφύγουν την σύνδεση μέχρι εκείνη την στιγμή. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι Αρνητές, όσοι τέλος πάντων επιβίωσαν από τις διώξεις, τους συνεχείς ελέγχους και επιδρομές, την πείνα και τις αρρώστιες, μια που δεν είχαν πρόσβαση πια σε τροφή και φάρμακα. Μόνο οι πιο ικανοί ή οι πιο τυχεροί επιβίωσαν εκείνα τα πρώτα χρόνια. Ο αριθμός τους ήταν άγνωστος. Κανείς δεν συζητούσε γι’ αυτούς ήταν θέμα ταμπού. Υπήρχαν σε κάθε κτήριο – πόλη, στα έγκατα των θεμελίων, δεν ανέβαιναν ποτέ στα ανώτερα επίπεδα. Η ύπαιθρος ήταν ακατοίκητη εκτός από τις Τροφούς, αυτοματοποιημένες φάρμες που η καθεμιά τους κάλυπτε έκταση χιλιάδων εκταρίων και παρήγαγαν την τροφή για τα κτήρια- πόλεις. Κάθε κτήριο- πόλη είχε γύρω του μερικές ή πολλές από αυτές, ανάλογα το μέγεθος του. Στις Ερημιές, όλες τις υπόλοιπες περιοχές του πλανήτη κυκλοφορούσαν μόνο τα A.I.Drones και τα Robomecha, αυτόνομοι εναέριοι και επίγειοι καταστροφείς με εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη. Πραγματική απειλή δεν υπήρχε εδώ και χρόνια, ίσως η απειλή να είμαστε εμείς για το Σύστημα, άνθρωποι σαν τους Αρνητές ή σαν εμένα, αν και στην κατάσταση μου…

Περιμένω από λεπτό σε λεπτό να ανοίξει η πόρτα του κατ’ ευφημισμόν διαμερίσματος μου (δεκαοχτώ τετραγωνικά μαζί με την υποτυπώδη κουζίνα και μπάνιο) και να μπουκάρουν οι Υπέρμαχοι με τις κόκκινες στολές και τα μπλε κράνη για να με πάρουν Κάτω στο Υπόγειο, βαθιά στα θεμέλια όπου θα υποστώ την Επεξεργασία, δηλαδή θα μου αφαιρεθεί ζωντανός ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός και με μια περίπλοκη διαδικασία θα ενωθεί με τα δισεκατομμύρια άλλους εγκεφάλους που βρίσκονται στα έγκατα του κάθε κτηρίου- πόλης. Από το σώμα μου θα κρατηθούν όσα όργανα ή μέρη μπορούν να χρησιμεύσουν σε μεταμοσχεύσεις ή έρευνα και ό,τι μείνει υπόλοιπο, θα πολτοποιηθεί και θα υποστεί επεξεργασία εμπλουτισμού, ώστε να αποτελέσει το υγρό με το οποίο τρέφονται οι δισεκατομμύρια συνδεδεμένοι εγκέφαλοι του Συστήματος. Ναι, έτσι διατηρούνται ενεργοί οι εγκέφαλοι, τρεφόμενοι από τα σώματα όσων οδηγήθηκαν στον ΑΙΩΝΙΟ ΥΠΝΟ. Δεν είναι θάνατος αυτό, είναι η ύβρις και διαστροφή του θανάτου. Είναι η μοίρα μας, το αντίτιμο το ύστατο του Brainet. Η δική μου μοίρα είναι ακόμα πιο βαριά κι επώδυνη, γιατί μέρος της ευθύνης για όσα τερατώδη συμβαίνουν στους ανθρώπους σήμερα, είναι και δικό μου. Η δική μου έρευνα ήταν αυτή που ανέπτυξε αρχικά το λογισμικό της Διασύνδεσης μηχανικών και οργανικά ζωντανών εγκεφάλων και ένιωθα περήφανος γι’ αυτό, σαν πατέρας που καμαρώνει για την επικείμενη γέννηση του παιδιού του. Μέχρι που το είδα να γεννιέται και να μεγαλώνει.

Τότε συνειδητοποίησα σε τι συνέβαλλα να γεννηθεί. Προσπάθησα με κάθε τρόπο να προειδοποιήσω τους ανωτέρους μου στην εταιρεία, με υπομνήματα και εκθέσεις σε πάμπολλες απόρρητες μυστικές συσκέψεις. Αντιμετώπισα ψυχρή υποδοχή στις απόψεις μου στην αρχή, μετά απροκάλυπτη εχθρότητα και απομόνωση. Με κράτησαν υπό αυστηρή επιτήρηση όσο καιρό συμμετείχα στην έρευνα και την ανάπτυξη του Brainet και στη συνέχεια στα πρώτα χρόνια της έναρξης του. Είχα ιδέες καινοτόμες και έδινα λύσεις, άρα ήμουν χρήσιμος. Τα πρώτα χρόνια ήταν άνετα στα πάνω επίπεδα του συγκροτήματος της εταιρείας, καμία σχέση με το Κτήριο –Πόλη E1GR2217, εδώ που ζούσα τα τελευταία δεκατρία χρόνια, παλιά εδώ ήταν η Αθήνα, η Αττική. Τώρα είναι ένα τερατώδες κτήριο με ενάμισυ χιλιόμετρο ύψος και άλλο τόσο βάθος όπου ζουν στοιβαγμένοι περίπου τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι. Σε όλη την έκταση που κάποτε ήταν η Ελλάδα, υπάρχουν άλλα εννέα παρόμοια, αλλά μικρότερου μεγέθους κτήρια-πόλεις. Το ίδιο μοντέλο εφαρμόστηκε σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Αλλάζει μόνο η τάξη μεγέθους από περιοχή σε περιοχή, ανάλογα με τον πλυθησμό και την ύπαρξη πόρων. Το παλιό Τόκυο ας πούμε έχει πόλη – κτήριο που το ύψος του φτάνει τα τέσσερα χιλιόμετρα, με βάθος θεμελίων τα δύο, θεμέλια που έχουν έκταση διακοσίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Αν αυτό φαντάζει εξωπραγματικό, στην παλιά Κίνα υπάρχουν αντίστοιχα κτήρια που φυλοξενούν το καθένα εκατό εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτά τα καταγράφω γιατί δεν μπορώ να ξέρω πως θα είναι ο κόσμος μετά που θα πάψω να υπάρχω, σε λίγη ώρα. Ίσως βρεθούν κάποτε.Ίσως και όχι.

Είναι η απολογία μου αυτή και ο θάνατος μου θα είναι η μόνη κληρονομιά που θα αφήσω. Με την παλιά χρονολογία θα είχαμε 2032 σήμερα, όλα ξεκίνησαν πριν από δεκατέσσερα χρόνια, στην πραγματικότητα βέβαια πριν είκοσι εννιά, αν συνυπολογιστούν και τα χρόνια κατά τα οποία έγιναν οι πρώτες έρευνες που συνδύασαν λογισμικό συνδεδεμένο με νανοτεχνολογία και πέρασαν από το θεωρητικό στο πρακτικό μοντέλο. Τότε ήμουν ένας αφελής, αισιόδοξος επιστήμονας με εντυπωσιακές σπουδές και ακόμα πιο εντυπωσιακές ιδέες, που ήταν βέβαιο νομοτελειακά, πως θα μου εξασφάλιζαν ένα υπέροχα λαμπρό κι ανέφελο μέλλον. Πόσο λάθος έκρινα τότε! Αν νιώθω τύψεις; Στην αρχή, τα πρώτα χρόνια, ναι, ένιωσα πολλές. Βοήθησαν τα φάρμακα να σταματήσω να νιώθω για ένα διάστημα, περισσότερο όμως η σειρά λογικών σκέψεων οι οποίες με οδήγησαν στο συμπέρασμα πως το Brainet θα είχε δημιουργηθεί και χωρίς εμένα, χωρίς τη δική μου έρευνα. Ίσως να αργούσε λίγα χρόνια, αλλά στο τέλος θα μαζεύονταν όλα τα κομμάτια του πάζλ. Το γεγονός αυτό σε καμία περίπτωση δεν με απαλλάσσει από τις ευθύνες μου γι’ αυτό και αυτή την τελευταία ώρα κάνω αυτό που κάνω, δηλαδή να καταγράψω όλα αυτά τα οποία τόσα χρόνια δεν τολμούσα ούτε καν να σκεφτώ. Πως θα μπορούσα άλλωστε; Ακόμα και εάν δεν ήμουν σε συνεχή επιτήρηση για τις αντιρρήσεις που εξέφρασα, θα με ανακάλυπτε το Σύστημα στα πρώτα δευτερόλεπτα που θα σκεφτόμουν όλα αυτά. Όχι αυτά που έχω ήδη γράψει, αλλά αυτό που θα γράψω παρακάτω. Το φοβερά πολύτιμο μυστικό μου, το δώρο μου στους ανθρώπους, η εξιλέωση και η εκδίκηση μου. Όταν τελειώσω σε λίγο αυτά που γράφω στο χαρτί, θα το τοποθετήσω στον μικρό αδιάβροχο κύλινδρο εργαστηρίου από τιτάνιο, που σφραγίζει ερμητικά. Μετά, αν προλάβω, θα πάω σε κάποιον από τους μεγάλους εξώστες του ορόφου, δήθεν να θαυμάσω τη θέα, η οποία είναι όντως καταπληκτική και θα το αφήσω να γλιστρήσει στο κενό. Η πιθανότητα να φτάσει στα χέρια που πρέπει, αν υπάρξουν τέτοια χέρια στο μέλλον, είναι ίδια με αυτή που διάβαζα μικρός σε λογοτεχνικά βιβλία, δηλαδή του ναυαγού σε κάποιο νησάκι του Ειρηνικού που ρίχνει μήνυμα κλεισμένο σε μπουκάλι. Είναι όμως το μόνο που μπορώ να κάνω, μήπως κάποτε ακουστώ, μήπως κάποτε κάποιος με συγχωρέσει.

Ο κύλινδρος αυτός ήταν από τα ελάχιστα πράγματα που μπόρεσα να διασώσω από την παλιά μου ζωή, ως αναμνηστικά. Μέχρι τώρα ήταν ένας άδειος κύλινδρος δεκαπέντε εκατοστά μήκος και τρία εκατοστά διάμετρο. Μου τον άφησαν ακριβώς επειδή ήταν κενός, μην νομίζετε πως δεν έψαξαν εκτός από το μυαλό μου και όλα τα αντικείμενα που σχετίζονταν με μένα. Η πιθανότητα συγχώρεσης όμως ίσως εξασφαλιστεί με τον θάνατο μου, τη φρίκη του ΑΙΩΝΙΟΥ ΥΠΝΟΥ. Το Σύστημα μας συνηθίζει χρόνια σε αυτό, όταν πέφτουμε καθημερινά σε ύπνο. Τότε χρησιμοποιεί τους εγκεφάλους των ζωντανών για λειτουργίες που δεν επαρκούν οι διατηρημένοι συνδεδεμένοι εγκέφαλοι των νεκρών. Πάντα αρκετές εκατοντάδες ζωντανών είναι συνδεδεμένες στο Σύστημα, στον ύπνο τους. Είναι ένας ύπνος χωρίς όνειρα, δεν μπορούμε να ονειρευτούμε και φυσικά δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα τι ακριβώς επεξεργάζεται ο εγκέφαλος μας, απλώς όταν κοιμόμαστε, σβήνουν όλα, ένα απόλυτο κενό. Έχουμε χάσει την πολυτέλεια των ονείρων και ίσως αυτό να είναι και ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας για την όποια εξέγερση θα μπορούσε να γεννηθεί. Αυτό που έχω βάσιμες ελπίδες πως θα συμβεί όταν πεθάνω, θα είναι το εξής.

Μόλις σταματήσει να χτυπάει η καρδιά μου, θα ενεργοποιηθούν νανομόρια τα οποία είναι φορείς ενός ιού που είναι διασπασμένος ο κώδικας του και μοιρασμένος σε κάποια από αυτά. Στα υπόλοιπα βρίσκονται άσχετες γραμμές κώδικα ή είναι κενά. Ο ιός αυτός, στην ουσία είναι το DNA μου που αποτελεί παράγοντα σχεδιασμένο να διακόψει την σύνδεση των επεξεργασμένων εγκεφάλων μεταξύ τους και με τους ULTIMA υπέρ σέρβερς. Τα κομμάτια του κώδικα θα τα ενώσει η νορεπινεφρίνη που θα παραχθεί στον επινεφριδιακό μυελό από το άγχος που θα προκαλέσει ο επερχόμενος θάνατος. Για το λόγο αυτό δεν έχω πάρει φάρμακα τις τελευταίες μέρες, να καθαρίσω όσο μπορώ τον οργανισμό μου από τα κατασταλτικά. Η νορεπινεφρίνη είναι το κλειδί και το όχημα του ιού. Από τη στιγμή που θα λάβουν τα νανομόρια το σήμα να ενωθούν, θα παραμείνουν αδρανή για εικοσιτέσσερις ώρες ακόμα. Τόσο χρειάζεται ώστε να επεξεργαστούν τα απομεινάρια μου και να διασυνδεθεί ο εγκέφαλος μου στο σύστημα. Ο ιός θα βρίσκεται μη ανιχνεύσιμος τόσο μέσα στον εγκέφαλό μου, όσο και μέσα στον πολτό που θα εξαχθεί από τα απομεινάρια μου. Τα νανομόρια είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να αντέχουν σε συνθήκες ακραίες, απαραίτητη συνθήκη για να μην καταστραφούν από την διαδικασία της επεξεργασίας. Μόλις συνδεθώ στο σύστημα, αυτό που κάποτε ήταν εγώ, θα ενωθεί ο ιός και στον προβλεπόμενο χρόνο, θα ενεργοποιηθεί. Τότε θα μεταδώσει τον ιό στο σύστημα ως εντολή. Το ίδιο θα συμβεί και στο υγρό από το σώμα μου που θα αρχίσει να τρέφει εγκεφάλους. Το υγρό αυτό θα ανακατευτεί με το υγρό από τα σώματα χιλιάδων άλλων σωμάτων στη δεξαμενή. Μία εντολή και ικανότητα του ιού όταν ενεργοποιηθεί, είναι να αυτοπολλαπλασιαστεί. Μια άλλη λεπτομέρεια είναι ότι μέρος των νανομορίων θα σχηματίσουν έναν ψευδο-ιό που θα μοιάζει με την πιο θανατηφόρα εκδοχή της γενετικά τροποποιημένης ιογενούς μηνιγγίτιδας. Όταν μπει σε κάποιο εγκέφαλο θα τον διατάξει να διακόψει την σύνδεση και την τροφοδοσία, θα τον διατάξει να πεθάνει. Ο δικός μου εγκέφαλος θα παραμείνει ενεργός μετά την έναρξη, για άλλες εικοσιτέσσερις ώρες, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, οι οποίοι θα πεθάνουν τριάντα λεπτά μετά την προσβολή από τον ιό. Ταυτόχρονα θα αρχίσει η διακοπή των συνδέσεων στους ζωντανούς εγκεφάλους και θα αρχίσει η κατακλυσμιαία μετάδοση της εντολής τερματισμού των σέρβερ, ή για την ακρίβεια θα μεταδώσει διαφορετική εντολή για κάθε σέρβερ πως οι υπόλοιποι έχουν δεχτεί επίθεση και είναι πλέον εχθρικοί. Αυτό θα είναι και το τέλος του Brainet. Η παντοδυναμία του είναι και η Αχίλλειος πτέρνα του.

Όλες οι υπαρκτές και δυνητικές απειλές αντιμετωπίστηκαν τα πρώτα χρόνια. Η μηχανή δεν είχε λόγο να εξελίξει άλλο το αμυντικό της σύστημα. Ο ιός που σχεδίασα ήταν το τελευταίο κρυφό, προσωπικό παράλληλο πρόγραμμα που ανέπτυξα εκτός δικτύου τότε, πριν με απομακρύνουν. Εκείνη την ημέρα τον διοχέτευσα στον οργανισμό μου και μετά έπεισα το μυαλό μου πως ΕΠΡΕΠΕ να το ξεχάσω. Να μην τολμήσω να το σκεφτώ καν ποτέ. Δεν ξέρετε τι πειρασμός και βασανιστήριο είναι αυτό. Μαζί με τις τύψεις φυσικά. Ίσως όμως εξιλεωθώ, ίσως λυτρωθώ. Δεν θα το μάθω ποτέ αν λειτούργησε. Θα το κάνω όμως.

Εδώ έφτασα στο τέλος της διαθήκης και εξομολόγησης μου.

Δεν ήρθαν ακόμα. Λέω να πάω μια τελευταία βόλτα στον εξώστη του ορόφου να θαυμάσω τη θέα. Πρέπει να κοντεύει η ανατολή πια.

Tid Tripper