μα ορφάνεψε ο αέρας από αρώματα,
πάει το γαργαλιστικό πετάρισμα στο στομάχι,
Τυλίγουμε τις αναμνήσεις
(αχ πως τυλίγονται οι ζουμερές ολόγευστες μνήμες!)
βαθιά στη καρδιά
άδειοι πια
με το ακόρεστο κενό να ωρύεται,
στεγνώσαν τα υγρά από πεθυμιά μισάνοιχτα στόματα,
σαν έκλεισε το σουβλατζίδικο της γειτονιάς.
Πουτάνα κρίση!
Μας γάμησες στεγνά.
Μ.Κ.
0 Kommentare:
Δημοσίευση σχολίου